หลังจากซื้อทุกอย่างเสร็จ มีนาก็พยายามหอบหิ้วของที่เพิ่งซื้อเพื่อที่จะนำขึ้นไปยังห้องพักของตัวเอง ทว่าด้วยความที่อีกคนซื้อเยอะจนเกินกำลังที่มี ทำให้การจะถือของนั้นเต็มไปด้วยความทุลักทุเล โซ่ที่เดินเข้ามาเห็นพอดีหลังจากเพิ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำก็รีบเข้ามาให้ความช่วยเหลือ
"อ อ๊ะ...ไม่เป็นไรค่ะ มีนา..."
"ทำไมชอบซื้อของไม่ดูขนาดตัวเอง" เสียงทุ้มนิ่งขยับเอ่ยเอ็ดเล็กน้อย ก่อนจะจัดการนำทุกอย่างไปถือไว้ให้อย่างไม่คิดสนใจท่าทีพยายามห้ามของร่างเล็กอีกคนแม้แต่น้อย
"มีนาถือได้"
"ทุลักทุเลแบบนั้น พี่ไม่เรียกว่าถือได้นะ" สิ้นเสียงทุ้มตอบกลับ คนตัวเล็กก็นิ่งพลางลอบยู่หน้าออกมากับคำพูดของคนตรงหน้า โซ่ที่เห็นแบบนั้นก็ยังคงพยายามแสดงสีหน้าเรียบเข้มออกมา ทั้งที่ภายในรู้สึกเอ็นดูไปหมดกับท่าทางน่ารักของคนตัวเล็ก
"จะซื้ออะไรอีกไหม" ริมฝีปากหนาเอ่ยถาม
"ไม่แล้วค่ะ" หญิงสาวก็ส่ายหน้าตอบกลับทำให้ทั้งสองค่อย ๆ
