“ เธอพูดแบบนั้นเหรอวะ ”
“ เออสิไอ้เหี้ย พากูไปข้างในซิ ใจคอมึงจะให้กูนอนคุยอยู่ที่พื้นแบบนี้ใช่มะ ” เสือจึงรีบประคองเพื่อนเข้าไปนั่งในโซฟา
“ แหม ไอ้สัตว์ ปากบอกเกลียดโน่นเกลียดนี่ จะไม่แตะไม่ต้อง ที่ไหนได้ไม่รอดตั้งแต่คืนแรก ไอ้ปากดี ไอ้ปากแข็ง ”
วิทย์บ่นพึมพำ ๆ เสือตอบกลับอ้อมแอ้ม
“ ก็มันยั่วกูอะ ” วิทย์จ้องหน้าเพื่อนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเรียบ ๆ
“ มึงหัดยอมรับความจริงบ้างเถอะเสือ ไอ้ศักดิ์ศรีเหี้ยไรเนี่ย มันแดกไม่ได้หรอกนะ ขนาดมิกิเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังแมนกว่ามึงเลย ” เสือหน้าตึง
“ กูไม่แมนตรงไหน ”
“ ก็ตรงที่ไม่กล้ายอมรับความจริง ว่าตัวมึงเองก็รักเธอตั้งแต่แรกเจอเหมือนกัน ไม่งั้นมึงจะเอาเธอเก็บมาเพ้อถึงขั้นเข้าฝันจนลืมไม่ลงเหรอ ” ดีที่เขาไม่ได้เล่าให้มันฟังว่านอกจากฝันแล้วยังมีฝันเปียกอีกอย่างหนึ่ง ไม่งั้นมันล้อตายห่า
