ไม่รู้ว่าเพราะความบังเอิญหรือว่าเพราะคิริลจงใจหลบหน้าหล่อนกันแน่สามวันที่ผ่านมาหล่อนถึงไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว นี่เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าหล่อนต้องต่อสู้กับความโหยหาที่มีต่อเขามากมายแค่ไหน สามคืนที่ผ่านมาหล่อนนอนร้องไห้อยู่เพียงลำพังบนเตียงแคบๆ ของตนเอง คิดถึงอ้อมแขนและรสจูบแสนหวานของเขาปานจะขาดใจ แต่ก็รู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์ใดๆ ในตัวของคิริลเลย เขาไม่ต้องการหล่อนอีกต่อไปแล้ว
น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลพรากออกมาอาบแก้ม แต่ก็ต้องรีบปาดเช็ดมันอย่างรวดเร็วเมื่อเสียงของสาวใช้ดังขึ้นด้านหลัง
“คุณนวลคะ คุณคิริลเชิญไปพบที่ห้องทำงานค่ะ”
เช็ดน้ำตาจนแห้งก่อนจะหันไปมองคนพูด
“เอ่อ... ได้จ้ะ”
สาวใช้ระบายยิ้มให้กับหล่อน ก่อนจะเดินจากไป ในขณะที่หล่อนเองก็เดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องทำงานของคิริลอย่างเศร้าหมอง ไม่รู้ว่าเขามีธุระอะไรกับหล่อน แต่มั่นใจได้เลยว่ามันจะต้องไม่ใช่เรื่องดีสำหรับ
