ตอนที่6 โตแล้วไม่ใส่กางเกงในก็ได้ปะ

1079 Words

หลายวันต่อมา อากาศเเจ่มใส่ถึงวันรายงานตัวในรั้วมหาวิทยาลัยเขตเมือง จ๊ะเอ๋มาพร้อมกับขวัญแต่เมื่อทั้งคู่ก้าวเข้ามาก็เป็นที่จับจ้องของทุกคน "มีแต่คนมองจ๊ะเอ๋เห็นไหมฉันบอกแล้วแต่งหน้าแบบนี้เด็ดดวง" ขวัญหัวเราะภูมิใจเอามือป้องปาก "ตาสีชมพูแก่มสีส้มปากสีส้มจี๊ด มองผ่านๆ นึกว่าพระอาทิตย์ตกดินมันส้มไปหมดเลยขวัญ" "เธอมันตกเทรนด์เดี๋ยวนี้เขาฮิตโทนส้ม" "แน่หรือ" "แน่ใจ" "ไม่ยั่วนะ" "ไม่ยั่วสิ..ถุ้ย" "ฮ่าๆ " สองสาวเดินเข้ามานั่งเพื่ออบรมจนกระทั่งเลิกพักเที่ยง "อยากกินไอติม พี่รามก็ไม่รับโทรศัพท์" จ๊ะเอ๋ทำหน้ามุ่ยจ้องมือถือ "พี่รามเรียนอยู่หรือเปล่า" "ไม่รู้สิเห็นว่าวันนี้รับน้อง" "อย่างงั้นก็ยาวเลย" "เฮ้อออ" จ๊ะเอ๋นั่งทำหน้าเซ็งอยู่นานจนขึ้นไปอบรมต่อในภาควิชาบ่ายจนเลิก ตึ๊ก! ตึ๊ก กริ๊ดดด~ "มีเเข่งกีฬากันเหรอเสียงเชียร์ดังมากเลย" จ๊ะเอ๋มองลอดสนามเข้าไปเป็นการเเข่งขันบาส "เราไปดูกันไหม" "ก็ได้ตามใจขวัญ" เมื่อมาถึงสองสาวยืนอยู่ข้างสนามแต่ที่น่าแปลกคือส่วนมากจะมีแต่ผู้หญิงมานั่งสแตน "โอ้โหววว หล่อโฮกฮากกระชากใจ" ขวัญตาลุกวาวทันทีเมื่อเจอรุ่นพี่คนหนึ่งในสนามแข่ง "......" "จ๊ะเอ๋ยืนนิ่งทำไม" "กำลังคิดอยู่" "คิดว่า..." "พ่อแม่เอาอะไรให้กินเป็นอาหารนะหล่อมากเลย" "จริงด้วย! " กรี๊ด~ พี่แมคข๋า~ กริ๊ด~ "ควรหายาอมมาขายแถวนี้ท่าทางคอจะอักเสบกันกรีดร้องดังขนาดนั้น" "จ๊ะเอ๋" "ก็มันจริงนิ" สาวน้อยตาแป๋วมองก่อนจะลากขวัญออกมาอย่างลำบากเพราะเธอชื่นชมความหล่อของรุ่นพี่สุดฮอต แต่จ๊ะเอ๋ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ ตึกปีสี่ "เราจะนั่งตรงนี้อีกนานไหม" ขวัญบ่นมองซ้ายขวา "ใจเย็นสิผ่านมาสองชั่วโมงเอง" "เอง...? " "ขวัญไม่มีความอดทนเลย" "พอขี้เกียจเถียง" ต๊บๆๆ !! "โอ๊ย โอย" จ๊ะเอ๋ร้องเจ็บเมื่อฝ่ามือขวัญตีไหล่รัว "นั่นมันพี่คนนั้นที่เเข่งบาสเขาอยู่คณะเดียวกับพี่รามด้วยเหรอ" "ทำตาโตเชียวนะชอบก็ไปบอกเขาสิ" "ไม่กล้า" "ต้องกล้าเรายังบอกชอบพี่รามบ่อยๆ " "แล้วพี่รามว่าไง" "รำคาญ" "ก็งั้นไงถึงไม่อยากไปบอก" ขวัญม้วนบิดอายตามประสาวัยแตกเนื้อสาว "แต่ทำไมเขาเหมือนมอง..." ขวัญขมวดคิ้วจ้องตามสายตารุ่นพี่ "เขามองจ๊ะเอ๋" เสียงตื่นเต้นของขวัญรีบสะกิดจ๊ะเอ๋ทันที ก่อนที่ดวงตาเล็กจะเหลียวปะทะสายตา "อึ้ม ใช่" จ๊ะเอ๋พูดกระซิบกระซาบ "กรี๊ดดด~~" "ใครเหยียบเท้า" "โอ๊ย! ฉันดีใจแทนมีคนหล่อมองด้วย เอาเลยไหมให้เราไปถามเลย" "ไม่เอาไม่สน" จ๊ะเอ๋หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเลื่อนเพื่อฆ่าเวลาจนกระทั่งเกือบ 16.00น. "เชี้ย ลืมวิชาเอกไว้บนโต๊ะ" รามเดินลงมาพลางบ่นกับบาส "ก็กูบอกแล้วมึงก็มัวจีบสาว" "ขึ้นไปเอาให้หน่อย" "ไม่อะกูขี้เกียจ" "แค่นี้เองไอ้สัส" ตึก ตึก "พี่รามช้าจัง จ๊ะเอ๋รอนานแล้วนะคะ" ทันทีที่เห็นพี่ชายสาวน้อยก็เดินจ้ำอ้าวมาหา "ไม่เจอกันนานนอตอขึ้นเยอะเลยนะน้องขวัญ" บาสแซวพร้อมยักคิ้ว "อะไรหรอคะนอตอ" "นมโตไง ฮ่าๆ " "ไม่เจอกันนานปากหมาเหมือนเดิมนะคะพี่บาส" "ปากดีนัก" ทั้งคู่เถียงและชักท่าทางกวนประสานกันก่อนที่รามจะยีผมตัวเอง "แม่ง! ขี้เกียจขึ้นตึกว่ะ" "พี่ชายจ๋าลืมของเหรอคะ" "เออ" "ถ้างั้นหนูไปเอาให้ไหม..แต่มีข้อแม้ต้องพาไปเลี้ยงติม" "ตกลงรีบไปเลยหมายเลขห้องสองมันจะมีหนังสือวางไว้บนโต๊ะนั่นแหละ" รามทำหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ตึก ตึก ฝีเท้าเล็กรีบก้าววิ่งขึ้นบันไดทันทีรามมองตามไปก่อนจะทำตาลุกวาว ผวะ!!! "โอ๊ยย ไอ้สัสรามตบหัวกูทำไม" บาสหัวเหวี่ยงคอสัปงกลง "กูจะเช็กสติ" รามตอบอย่างอึ้งก่อนจะพึมพำ "อะไรแวบๆ วะ" ผวะ!!! "โอ๊ยยยย มึงเป็นส้นตีนอะไรอีกเนี่ยไอ้สัสกระดูกคอกูลั่นเลย" บาสโดนตบหัวศีรษะอีกครั้งจนตัวเซ "กูลองเช็กสติอีกรอบ" "มึงจะเช็กต้องตบหัวตัวเองไอ้ฉิบหายกูมึนไปหมดแล้วเนี่ย" หลังจากบาสต่อว่ารามเสร็จขวัญก็หัวเราะชอบใจก่อนที่ทั้งคู่จะกลับมาถกเถียงกันต่อ เหลือเพียงรามที่พยายามรวบรวมความคิดยืนนิ่ง ลานจอดรถ "ดีนะคะประหยัดน้ำมันให้พี่บาสไปส่งขวัญที่บ้านเพราะทางเดียวกัน" จ๊ะเอ๋เตรียมตัวจะขึ้นรถกลับบ้านพร้อมราม "จ๊ะเอ๋ฉันขอถามอะไรหน่อยวันนี้เธอใส่กางเกงในสีอะไรมา... " "......" สาวน้อยมองซ้ายขวาแล้วเดินไปใกล้พี่ชายทำมือป้องข้างหูกระซิบตอบ "หนูโตแล้วไม่ต้องใส่กางเกงในก็ได้ปะ" "ไม่ได้เว้ยยยย!!!!" บ้านสุขสันต์ "ไหนละคะไอติมอุตส่าห์ไปเอาของให้" จ๊ะเอ๋บ่นอย่างไม่พอใจ "เธอเป็นบ้าหรือเปล่าไม่ใส่กางเกงในไปเรียนมหาวิทยาลัยเดินอวดหมีน้อยไปทั่ว! " "หมีน้อย...หรือว่าพี่รามเห็น" "ไม่ชัดหรอกแต่มันแวบๆ หมีน้อยขนก็ยังไม่ค่อยขึ้น" "พี่รามคนลามกมากนะคะ" "เธอมากกว่าโรคจิตปานนี้ไม่ล่อไปครึ่งมหาวิทยาลัยแล้วเหรอที่เห็น" "จ๊ะเอ๋เป็นสาวก็อยากลองทำอะไรแปลกๆ" "อันนี้ไม่เรียกเเปลกเรียกบ้า!!" ตึก ตึก ตึก "ด่าน้องอีกแล้วเหรอ" แม่เดินเข้ามาพร้อมหอบหิ้วของ "ถามมันเองเถอะว่าวันนี้ก่อเรื่องอะไร" "เอาหน่าน้องยังเด็ก" "นี่เหรอเด็ก..." รามเปิดขวดน้ำยกดื่มทั้งที่หัวร้อนเพราะแม่เอาแต่เข้าข้างจ๊ะเอ๋ "หนูยังไม่โตแน่ๆ เลยค่ะแม่" จ๊ะเอ๋พูดเสียงเศร้าก้มหน้าลงถอนหายใจเฮือก "พี่ชายจ๋าบอกว่าน้องหมีของหนูยังเป็นหมีน้อยขนมันยังไม่ค่อยขึ้นค่ะ" ฟู่~~~ "ไอ้ราม!!!!" "แม่! โอ๊ย! แม่ เว้ยยยยย" น้ำพุ่งทะลักจากปากรามทันทีพร้อมกับแม่ที่ตกใจตาขวางวิ่งไล่ทุบตีรามที่พรวดพราดวิ่งหนีรอบบ้าน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more