“ครูส” เอวาวิ่งไปช่วยพยุงตัวเขาขึ้นทันที ครูสหอบหายใจ แสงจันทร์เริ่มทอทอดลงมา
“เลิกคิดต่อสู้ดีกว่า” อีกหนึ่งในผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นพร้อมกับปลายกระบอกปืนส่องมาทางพวกเธอ ครูสดึงเอวาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาให้ไปยืนอยู่ข้างหลังเขา
“ต้องการอะไร” ครูสถามกลับด้วยเสียงที่ราบเรียบ แววตาดุดัน
“ชีวิตของแก” ครูสแสยะยิ้มออกมา
“งั้นก็ปล่อยผู้หญิงไป” ครูสต่อรอง เอวาเกาะแขนครูสไว้แน่น พร้อมกับส่ายหน้าไปมาทันที
“นั่นไม่ใช่ปัญหาของพวกเรา” ครูสเริ่มสับสน ไม่เข้าใจ การที่มีกลุ่มคนต้องการชีวิตเขา เขาก็พอจะเดาออกว่าเป็นฝีมือของโดโนแวน แต่ทำไมพวกมันไม่ยี่หระต่อชีวิตของเอวาละ ตามแผนของโดโนแวน เอวาต้องมีชีวิตต่อไปสิ แต่จะว่าไปแล้วเขาอยากหัวเราะตัวเองยิ่งนัก ที่ต้องมาตายเพราะความอวดดีและประมาท ของตัวเอง เขาไม่คิดว่าโดโนแวนจะสามารถหาคนที่มีสมองและฝีมือได้ขนาดนี้ แต่จะว่าไปฝีมือและรูปแบบของคนกลุ่มนี้เหมือนพวกทหารรับจ้
