“ลูกจ้างที่ไร่นะ”
“โอ้ว!!!! ลูกจ้าง! โอ้วววว เธอปิดประกาศรับสมัครลูกจ้างตรงไหนนะ ถึงได้มาแบบหล่อ เท่ห์ถึงเพียงนี้”
“ไร้สาระ!”
“คาเทีย” คาเทียมองบนอีกครั้ง กับอีกหนึ่งเสียงเรียก
“สวัสดีค่ะรุ่นพี่...” คาเทียมีมารยาทกับรุ่นพี่ที่ชอบมาเกาะแกะเธอ แม้เธอจะรำคาญก็ตามที
เดม่อนที่ยังไม่ขยับเคลื่อนรถออกไปไหน สายตาเขายังมองอยู่ที่วัยรุ่นกลุ่มนั้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เมื่อคาเทียเดินเคียงข้างไปกับเด็กหนุ่มคนนั้น
“สวัสดีค่ะ ฉันเคที่เป็นเพื่อนสนิทกับคาเทีย ยินดีที่ได้รู้จักคุณ...” เดม่อนหันมาสนใจเธอคนนี้ที่เดินมายืนข้างรถ
“สวัสดีครับ ผมเดม่อน...” เดม่อนมีมารยาทกับเพื่อนของคาเทีย เขาลงมาจากรถและยื่นมือทักทายตามมารยาทอย่างสุภาพ
“เดม่อน คุณเท่ห์จัง” เดม่อนยิ้มกว้างเผยฟันขาวเรียงตัว ทำเอาเคที่ตาค้างเลยว่าได้ ไม่ว่าจะยามไหน ยิ้มน้อย ยิ้มกว้าง หรือยามนิ่ง เขาคนนี้ก็หล่อบาดใจจนหัวใจเธอสั่นเลย
