วันต่อมา.....
"ลูกๆที่น่ารักของม๊า..." เสียงทักยามเช้าของหยาดอรุณ ในตอนที่ชาร์คและอิมเมจกำลังเดินลงบันไดใหญ่กลางบ้าน เขาเบือนใบหน้าหนีทันที มารดาผู้ให้กำเนิดชอบเจ้ากี้เจ้าการ
"มาหาเช้าขนาดนี้ คงจะหายแล้วสินะม๊า"
"ตายแล้ว! คำทักทายของแกหรอย่ะ" มือเหี่ยวย่นยกขึ้นทาบหน้าอกแสดงอาการ ทั้งที่เป็นคำทักทายคุ้นชินจากปากลูกชายอยู่เสมอ ปากสีฉูดฉาดเบะอย่างหมั่นไส้ เลือกหันไปสนใจกับลูกสะใภ้ ยกมือให้คนรับใช้เอาของที่เตรียมมาฝากไปจัดใส่จาน
"สวัสดีค่ะม๊า หายดีแล้วหรอคะ" เธอเร่งเดินมายกมือไหว้ ก่อนจะกอดเข้าแขนออดอ้อนเหมือนทุกครั้ง พลางจับจ้องสามีที่ยืนพูดคุยกับพิษณุ โดยที่ทั้งคู่สลับสายตาหันมองเธอคืนบ่อยๆ จนทำให้รู้สึกมิชอบมาพากล
"จ๊ะหนูอิม ได้ข่าวว่าตาชาร์คสั่งคนไปจัดการ ยัยดาราที่ตบหนูอิมนี่ พูดแล้วม๊าโมโหแทน" ใช่! หยาดอรุณแทบโมโหตาม ตอนที่เข้าบริษัทแล้วเขากับพูดคุยเรื่องนี้กับพิษณุ แต่ที่น่าแปลก เ
