ติณณภพ
วันนี้ทั้งวันแพรวาเอาแต่หลบหน้าผมตลอด ตั้งแต่เมื่อคืนที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง ตอนเช้าที่ผมไปเรียกเธอที่ห้องก็ไม่เห็นเธออยู่แล้วจนมาบริษัทก็ไม่เห็นเธออยู่ที่โต๊ะนอกจากกระเป๋า ส่วนเที่ยงวันนี้ผมก็ต้องกินข้าวกับลิลินเลยไม่ได้ออกไปเจอเธอ แต่ตอนบ่ายเธอดันเข้ามาในห้องของผมตอนที่ลิลินหอมแก้มผมพอดี พอลิลินกลับไปผมเรียกเธอเข้ามา เธอก็ไม่เข้าและยังให้หัวหน้าฝ่ายบัญชีเอาเอกสารมาให้ผมเองด้วย แต่เธอคิดว่าเธอจะหนีผมพ้นหรือไง
“ตามฉันเข้าไปในห้อง” ผมเดินออกมาเรียกแพรวาเองถึงโต๊ะ
“ฉันมีงานต้องทำค่ะ คุณมีอะไรจะให้ฉันทำหรือเปล่า” แพรวาตอบกลับมาโดยไม่ลุกจากเก้าอี้ตัวเอง
“บอกให้ตามมา” ผมกดเสียงสั่งเธอออกไปทันที
“ค่ะ” แล้วสุดท้ายเธอก็ต้องยอมลุกออกจากโต๊ะตัวเองเดินมา ผมเลยจับมือเธอจูงเข้าห้องทันทีโดยไม่ลืมล็อคห้อง ก่อนจะมานั่งโซฟาทั้งสองคน
“หลบหน้าฉันทำไม” ผมเข้าประเด็นทันที
“เปล่านี่คะ” แพรวาตอ
