ตอนที่.1 สก๊อยภูธร

1154 Words

ในถิ่นทุรกันดารไม่มีแสงสีเสียงมากเท่าไหร่ ถ้าหากจะเที่ยวก็คงเป็นดงป่าพญาไพร หรือร้านเหล้าเล็กในเขตชุมชน โรงเรียนมัธยม ชั้นม.6 "อีจินกูยืมยางลบ" "ไม่เอาหรอกครั้งก่อนมึงก็ทำหายแม่กูด่า" "มึงจะเอาให้กูดีๆ หรือให้กูบอกแม่ว่ามึงขโมยมะยมหลวงตา" "อี..แป๋วแหวว!!" "ฮ่าๆ" ฉันหัวเราะเริงร่าเมื่อเพื่อนสนิทหันหน้ามาตวาดด่า ตัวฉันมีนามว่าแป๋วแหววหรือที่แม่ที่อีแป๋ว ส่วนสูงเตี้ยนิดอวบหน่อย ! มีเพื่อนสนิทอยู่สี่คนแรกคือ จิน เรียนเก่งที่สุดในแก๊งคนที่ฉันขู่เอายางลบ "อีแป๋ววันนี้ไปจับกบไหม" ส่วนคนที่ชอบบุกป่าฝ่าดงชวนไปจับกบชื่อว่า หนุนตัก มันเป็นคนใจถึงไม่กลัวห่าอะไร "กูไม่ไปแล้วนะหนามเกี่ยวเดี๋ยวเป็นแผล" คนที่ดูกะแนะกะแหนทำตัวอ่อนแอดั่งลูกผู้ดีตีนแดงชื่อว่า ปุยนุ่น พ่อเป็นผู้ใหญ่บ้านค่อนข้างมีฐานะเลยทำตัวเป็นลูกคุณหนูแต่ที่จริงเรื่องมากๆ จนไม่มีใครอยากคบมากกว่า "รำคาญพวกมึงว่ะเวลาลงเวลาเรียนพูดแต่เรื่องไร้สาระได้โดนครูฟาดครั้งก่อนยังไม่เข็ดหรือไง" ฉันรีบหันมาห้ามเพื่อนที่เริ่มจะเถลไถล พักเที่ยง "ปีนเลยกูดูต้นทางให้" และคนสุดท้ายเป็นผู้ชายคนเดียวชื่อว่า ไอ้บอย มันติดสอยห้อยตามฉันตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่เราสนิทสนมกัน "ไหนมึงบอกว่าไร้สาระมึงชวนโดดเรียนอีกแล้วนะ" ปุยนุ่นเท้าเอวบ่นตามมาด้วยหนุนตัก "ทีกูชวนจับกบไม่ไป" "พวกมึงอย่าบ่นได้ไหมแล้วนี่อีจินไปไหน" ตึก ตึก "กูมาแล้ว!!ไปเยี่ยว" เพราะฉันทำเป็นประจำอยู่แทบทุกวันโดนลงโทษก็บ่อยแต่ไม่เคยกลัว ด้านหลังของโรงเรียนไม้ก็จะมีเศษซากปูนอิฐให้พวกเราปีนข้ามออกไปนอกรั้ว น้ำตก โซ่ซ่าาา เสียงน้ำตกที่ฟังแล้วเย็นกระทบพร้อมกับคลองน้ำไหลลงโขดหินเด็กมัธยมปลายต่างซุกซนวิ่งเล่นไล่กันอย่างสนุกสนาน "พวกมึงอีกไม่กี่เดือนเราก็จะเรียนจบม.6 จะได้เจอกันอีกหรือเปล่าวะ.." หนุนตักเอ่ยถามแป๋วจึงตอบกลับฉุนเฉียว "เดี๋ยวกูถีบปาก! ต้องได้เจอกันสิ" "แต่พวกเราไม่ได้เรียนคณะเดียวกันและไม่รู้ว่าจะสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกันหรือเปล่า" "มึงรู้จักไหมเอสโซโฟน" "???" หนุนตักทำทำหน้างงก่อนจะหันขวับไปหาจินสักพักเสียงตะคอกก็ดังสนั่น "อีแป๋วค่ะ!!เขาเรียกtelephone แปลว่า โทรศัพท์ ถ้าโง่มึงก็พูดปรกติค่ะ ฮ่าๆ" "อีห่าได้ทีด่ากูใหญ่" "มึงมันสก๊อยภูธร" "บ้านมึงก็อยู่ใกล้กู" เว้ยยยย!! ก่อนที่จะมีเสียงสบถดังจากเพื่อนที่เหลือเพื่อห้ามปรามแม้ว่าทุกคนจะทะเลาะบ่อยๆ แต่ก็เป็นเพื่อนรักที่ไม่เคยจะห่างกันเลย ตอนเย็น ผัวะ! ผัวะ! "อีลูกไม่รักดีขนาดจะจบอยู่นะมันก็ยังโดดเรียนไปเล่นน้ำตกอีก!!" "แม่ เบาหน่อยสิเดี๋ยวขี้ลำบาก" "เรื่องของมึง!!" "แม่อ่าาา" ผัวะ! ไม้เรียวดุ้นหนาถูกฟาดลงก้นจนกระโปรงนักเรียนกระพือ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันโดนแม่ฟาดพร้อมกับลงโทษหรอก "กูถามหน่อยเถอะอีเเป๋วอายุสิบแปดแล้วมึงทำอะไรเป็นบ้าง!!" "เป็น" "อะไร" "อายุสิบแปดละมาเป็นสาวรำวง" "มาใส่กระโปรง ถุ๊ย!!อีแป๋ว" ตึก ตึก ตึก สาวน้อยไม่อยู่รอฟังแม่ด่าต่อในขณะที่พูดคุยกันพร้อมกับกวนประสาทเธอวิ่งแจ้นเข้าไปในบ้านทันทีโดยที่แม่วิ่งถึงตามไปตีแต่ก็ไม่ทัน ห้องแป๋ว "เเม่นะแม่แค่โดดเรียนตีแทบตายก้นลายหมดแล้ว "เสียงฉันพึมพำพร้อมกับเปิดกระโปรงดูทั้งขาทั้งน่องเป็นรอยเส้น ส่วนบ้านหลังนี้เป็นไม้สองชั้นซึ่งแม่จะอยู่ด้านล่างเพราะไม่อยากขึ้นบันได ส่วนห้องฉันอยู่ด้านบนและพ่อได้ตายไปตอนที่ลงไปจับปลาแห่พันขาลอยไปกับน้ำ "เบื่อแม่นะเนี่ย เฮ้อออ" เวลาล่วงเลยไปจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดินเกือบจะหนึ่งทุ่มตรงถึงแม่จะด่าทอแต่ก็ยังทำกับข้าวไว้ให้ แกร๊ก "อีแป๋วแหววแม่ไปไหน" บอยเปิดประตูเข้ามาถามไถ่ซึ่งเป็นปกติที่เข้านอกออกในได้ตั้งแต่เด็ก "แม่ไปเล่นไพ่บ้านลุงลูน" "งั้นก็กลับดึกอะสิ" "ยันเช้า" "ไปดูแข่งรถกันไหมได้ยินพวกซอยสามคุยกับซอยสี่" "ไปสิ!!" มีเหรอที่ฉันจะพลาด เนื่องจากชอบความเร็วและความเร้าใจฉันมักจะไปไหนมาไหนกับไอ้บอยซึ่งเป็นเพื่อนผู้ชายส่วนเพื่อนผู้หญิงพ่อแม่จะไม่ค่อยออกจากบ้านยามดึกดื่นเท่าไหร่ถ้าไม่มีเหตุสมควร แง๊น แง้นนน กรี๊ด! เสียงกรีดร้องเหมือนเปรตขอส่วนบุญก็คือสาววัยรุ่นที่กรี๊ดกร๊าดใส่เด็กแว้นตามชนบททั่วไป แป๋วแหววยืนเท้าเอวพร้อมกับลงเดิมพันแต่ด้วยหน้าตาและความสดใสจึงเป็นที่หมายปองของใครต่อใคร "น้องแป๋วคนสวยวันนี้มาดูแข่งรถด้วยเหรอ" ชายผมแดงปากแดงเอ่ยทัก "ก็เห็นยืนอยู่จะถามทำไม" "ปากร้ายเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย" "แล้วนี่พี่แต่งตัวไปไหน.." "หล่อใช่ไหม อิอิ" "อย่างกับศาลพระภูมิเคลื่อนที่เสื้อผ้าเจ็ดสีกับสีผมอีก รับบ่ได้" ใบหน้ากร้านดำทำท่าจะร้องไห้เมื่อโดนสาวสวยน่ารักอย่างเธอตวาดใส่ก่อนจะตอบโต้ "อีแป๋ว! ฮึกกกก" บ้านแป๋ว กระตึ๊ก "โอเค" ฉันทำมือรูปโอเคกับไอ้บอยที่มาส่งมันให้ปีนหลังพร้อมกระเด้งตัวโดดขึ้นตรงระเบียงตากผ้าข้างห้องนอน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้วไม่รู้ว่าแม่จะกลับมาหรือยังจึงเข้าทางหน้าต่างดีกว่า "ฝันดีอีแป๋ว" "เจอกันไอ้บอย" แง้นนนน มันก็รสนิยมเดียวกับฉันชอบความเร้าใจและการแข่งขันเมื่อเห็นว่าแม่ยังไม่กลับจึงรีบถือผ้าเช็ดตัวลงไปอาบน้ำและขึ้นมานอนหลับพักผ่อน เช้าวันต่อมา "อีแป๋ว..เมื่อคืนมึงออกไปไหนมาหรือเปล่า" แม่ถามในขณะที่ลูกสาวหอบกระเป๋าเพื่อเตรียมไปโรงเรียน "เปล่าฉันจะออกไปไหนล่ะแม่" "เห็นคนเขาว่ามีการแข่งรถไอ้พวกเด็กแว้น อย่าให้กูรู้นะมึง" "โอ๊ย ไม่ไปหรอกแม่" "กูจะฟาดให้หลังแอ่น" ใบหน้าเลิ่กลั่กทำพิรุธรีบวิ่งออกจากบ้านไปเรียนอย่างไว "เกือบแล้วกู!" . . เป็นสก๊อยใจต้องนิ่ง อิอิ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more