ลองเล่นไฟ

บทที่ 1 อยากรู้จัก  @คลับทีเจ “นี่นังพายแกจะกินให้ตายไปเลยใช่มั้ย” เดซี่เพื่อนชายแต่ใจเป็นหญิงมองไปยังพะพายที่ยกเหล้าดื่มโดยที่ไม่พูดตั้งแต่มาถึง “อืม..ถ้ากินแล้วตายได้ยิ่งดี” หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มตามแบบฉบับลูกเสี้ยวญี่ปุ่นเหลือบมองเดซี่ผ่านกรอบแว่น จากนั้นก็เทเหล้าลงคออีกครั้งจนหมดแก้ว “แกจะเสียใจอะไรนักหนา ก็แค่ผู้ชายหน้าตัวเมียคนนึงมันทิ้งไป” “แกไม่เข้าใจฉันหรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนที่โดนทำแบบนี้ อึก” “เอ้าอีนี่ ถ้าไม่เข้าใจฉันจะเสนอหน้ามาอยู่เป็นเพื่อนแบบนี้มั๊ย ลองใช้สมองโง่ๆของแกคิดซิ” “ฉันทำผิดอะไร ทำไมพี่เทนถึงได้ใจร้ายกับฉัน” “โอ๊ย! ไอ้ชั่วนั่นน่ะลืมมันไปเถอะ โชคดีเท่าไหร่ที่วันนั้นแกไม่โดนรุมโทรม โดนมันหลอกยังไม่รู้ตัวอีกไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่า” “แต่ฉันรักพี่เทน แกเข้าใจมั๊ยเดซี่ ฉันอยากเมา..เมาให้มันลืมเขาซักที” พะพายเริ่มเสียงดังตามปริมาณแอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกาย “เออๆ อยากกินก็กินเข้าไปวูบเมื่อไหร่ฉันแบกกลับบ้านเอง เฮ้อ..กระเทยไม่เคยได้พักจริงๆ ชั่วโมงเน้” เดซี่กลอกตามองบนเอือมระอากับเพื่อนที่เริ่มออกอาการเมา 'เดซี่ 'กับ 'พะพาย' เป็นเพื่อนต่างมหาลัยที่สนิทมากเพราะเคยเรียนม.ปลายที่เดียวกัน และบ้านของทั้งคู่อยู่ในระแวกเดียวกันทำให้ไปมาหาสู่เป็นประจำ เดซี่เป็นสาวประเภทสองที่ไม่ได้แต่งหญิงแต่ก็มีรูปร่างที่อรชรผิวพรรณดีตามแบบฉบับลูกคนรวยทั่วไป เวลาไปไหนกับพะพายถ้าเจอคนไม่รู้จักก็มักจะคิดว่าเป็นคนรักมากกว่าเป็นเพื่อนสาว เพราะถ้าเดซี่แต่งชายก็ถือได้ว่าเป็นหนุ่มหล่อคนหนึ่งเลยทีเดียว ช่วงที่ต่างแยกย้ายไปเรียนคนละสถาบันทำให้ห่างเหินไปบ้าง แต่พักนี้เจอบ่อยเนื่องจากพะพายอยู่ในช่วงอกหักรักคุด พวกเธอจึงกลายเป็นแขกประจำที่คลับแห่งนี้เป็นเวลาเกือบเดือน และส่วนใหญ่จะเป็นพะพายที่ชวนเดซี่และวันนี้ก็เช่นเคย “ฉันปวดฉี่พาไปหน่อยสิ” พะพายวางแก้วหันมองเพื่อนใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสีแต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง “โอ๊ย!! ถ้าวันนี้แกไม่เลี้ยงเหล้า อย่าหวังว่าฉันจะคอยบริการ” เดซี่ทำหน้ารำคาญแต่ก็ยอมลุก ก่อนเดินไปพวกเธอฝากโต๊ะไว้กับบริกรคนประจำเพราะห้องน้ำหญิงอยู่ห่างจากโต๊ะพอควร “เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขณะที่พะพายล้างมือ เธอถอนแว่นออกก่อนยกมือลูบหน้าเพื่อเรียกสติ ทีแรกคิดว่าไหวแต่พอตอนนี้เริ่มมึนมีอาการบ้านหมุน “ยังไงดีอ่ะ..เริ่มเมา” สะบัดศีรษะไปมาจากนั้นก็ใส่แว่นแล้วขยับเดินไปยังทางออกห้องน้ำ “เป็นไงแม่คนเก่ง บอกแล้วอย่าซ่า” เดซี่รีบเข้ามาประคองเอาไว้เมื่อเห็นพะพายเดินเซ “ยังไหวน๊า..” “ย่ะ แล้วเอาไงกลับเลยไหม” “ไม่กลับเว้ย! ฉันอยากเมา” “ค่ะ..เอดอก ซ่าไม่ดูสภาพตัวเองอีกแล้ว” จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับมาที่โต๊ะ นั่งดื่มต่อโดยที่เดซี่เดินไปทักทายคนรู้จักบ้างแต่ไม่นานก็กลับมานั่งเป็นเพื่อนพะพายเหมือนเดิม “นี่นังพายแกอยากลืมพี่เทนมั้ย” เดซี่ถามขึ้นขณะเดียวกันก็โยกตัวไปตามจังหวะเพลง สายตาก็สอดส่ายหาเหยื่อไปทั่วเผื่อโชคดีได้ผู้ชายกลับไปกิน “อยากสิ..กินเหล้ามาเป็นเดือนแล้วยังไม่ลืมเลย” “แดกเหล้ามันแค่ทำให้ลืมตอนเมาแค่นั้นแหละ แต่ถ้าแกลองเปิดใจแล้วได้กินผู้ชายที่แซ่บกว่าพี่เทนแกจะลืมมันไปตลอดชีวิตเลยเชื่อฉัน” เดซี่ยักคิ้วให้ก่อนเทเหล้าใส่แก้วตัวเองชูขึ้นสูงเหมือนชนกับผู้ชายที่อยู่โต๊ะถัดไป “ยังไง..ขยายความด้วย” “ทำไมกูมีเพื่อนโง่แบบนี้วะ” “ก็อธิบายมาสิจะบ่นทำไม” “ฉันถามก่อนแกกับพี่เทนซั่มกันยัง” คำถามของเดซี่เหมือนจี้ใจอีกคนทำให้มือที่กำลังยกเหล้าขึ้นดื่มต้องชะงัก ตากลมโตมีน้ำตารื้นโดยอัตโนมัติปากอวบอิ่มสั่นระริกบ่งบอกว่ากำลังสะเทือนใจเป็นที่สุด “แค่นี้จะร้องไห้ ควายจริงๆ เออๆ สรุปยังไม่ได้กันว่างั้น” “อืม..ก็เพราะฉันไม่ยอมพี่เทนถึงได้บอกเลิกฉัน” “ฉันถึงอยากให้แกเปลี่ยนความคิด จะเก็บซิงไว้ให้หยักไยขึ้นเหรอไง มีของดีก็ต้องใช้ให้คุ้ม” “ไม่ดีกว่าฉันอยากเก็บไว้ให้คนที่ฉันรักเท่านั้น” “ย่ะ..ตอนนี้ยังไม่เจอคนถูกใจถึงได้กล้าพูด แม้แต่พี่เทนฉันก็คิดว่าแกไม่ได้รัก ถ้ารักจริงคงยอมนานแล้ว อย่ามาตอแหลว่าลืมไม่ได้หน่อยเลย” "ก็รักแต่ยังไม่ถึงขั้นจะยอมมอบซิงให้" "ก็บอกอยู่ว่าอย่าตอแหลแกคบแก้เบื่อไปงั้นแหละฉันรู้ ที่จะเป็นจะตายเนี่ยเพราะตอนนี้แกยังไม่เจอเป้าหมายใหม่ก็แค่นั้นเอง" เดซี่รู้ทันเพราะที่ผ่านมาพะพายเคยมีแฟนมาหลายคน ส่วนใหญ่คุยได้ไม่ถึงสามเดือนก็เลิกรากันไป คงมีแค่พี่เทนนี่แหละที่พะพายคุยด้วยนานสุด พอถูกบอกเลิกเลยเสียใจกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา “เออๆ ไม่พูดแล้วกินเหล้าดีกว่า มาๆ ชนๆ เพื่อนรัก” หญิงสาวชูแก้วไปตรงหน้าชนแก้วกับเดซี่จากนั้นยกดื่มสายตามองไปรอบๆตามปกติที่เคยทำ แต่แล้วก็ต้องสะดุดเข้ากับชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของเธอ เขามีใบหน้าน่ามองตาเรียวเล็กแต่ดูหล่อเหลา ผิวขาวใสอย่างกับอปป้าพระเอกซีรีย์เกาหลีที่เธอชอบดู ร่างในชุดกางเกงยีนสีซีดกับเสื้อเชิ้ตสีดำปล่อยชายนอกกางเกงข้างหนึ่ง กระดุมเสื้อถูกแกะลงมาสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกกว้างที่ต้องมีซิกแพคแน่นอน ยังไม่รวมนาฬิกา เข็มขัด ที่ดูแล้วล้วนเป็นของแบรนด์เนมมันยิ่งส่งให้เขาดูน่ามองขึ้นไปอีก เห็นแบบนั้นพะพายก็ยกยิ้มมุมปากสึกถูกใจเขาเหลือเกิน เธอจ้องอยู่นานจนเดซี่มองตามแล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นเหมือนกำลังตื่นเต้น “อ๊ายย กรี๊ดด พี่หมิงอปป้าของกระเทย ตายแล้ว!! ลุคนี้กร้าวใจเมียมโนอย่างฉันมาก” “จะเสียงดังทำไม ตกใจหมดเลย” “แกไม่รู้อะไร นั่น..พี่หมิงรุ่นพี่ที่มหาลัยฉันเอง คนนี้ฉันเล็งตั้งแต่เข้าเรียน คนอะไรเหมือนอปป้าออร่าสุดๆ” เดซี่ยกมือประสานกันตรงหน้าอกทำหน้าเพ้อฝันตาหวานเชื่อม “แกรูจักเขาเหรอ” “ไม่ใช่แค่รู้จักแต่อยากกินเขาด้วย จะบอกให้นะแก๊งนี้มีสามคนหล่อๆ ทั้งนั้น คนที่หน้าลูกครึ่งชื่อพี่โทนี่ มีอีกคนแต่วันนี้ไม่เห็นชื่อพี่เตหล่อเหมือนเทพบุตรเลยแหละแก” "อ่าฮะ..” พะพายรับทราบแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะเดียวกันก็จ้องไปยังหนุ่มหล่อที่ถูกใจ ตากลมโตมีแววขี้เล่นเมื่อเกิดความคิดอะไรบางอย่าง "ยิ้มแบบนี้..จ้องแบบนี้กูไม่ค่อยไว้ใจเลยวะ" เดซี่พึมพำกับตัวเอง "ฉันอยากรู้จักพี่หมิงจัง แกจัดการให้หน่อยสิ..เดซี่”