ตอนที่ 1 ผู้หญิงคนนั้น(1)
1041 Words
“อาเล็กครับ...คุณพ่อไปไหนล่ะครับ?”
เสียงเล็กๆของหลานชายวัยสี่ขวบที่เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยดวงตาราวกับมีความหวังว่าจะได้เจอกับพ่อของตนทำเอาวิชยุตม์เม้มริมฝีปากแน่น เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วคว้าตัวหลานขึ้นมาอุ้มก่อนจะพาเดินเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่ของวิชญะผู้เป็นพี่ชาย
เบื้องหน้าเขาตอนนี้คือมารดาของเด็กชาย เมษิณีมีอายุน้อยกว่าเขาอยู่สองสามปี แต่บัดนี้ใบหน้าที่เคยสวยหวานกลับดูเศร้าหมองแลดูมีอายุมากกว่าเขาเสียอีก
“นี่พี่ใหญ่ยังไม่กลับมาอีกเหรอครับคุณเม?”
วิชยุตม์เอ่ยถามในขณะที่หลานชายตัวน้อยหรือเด็กชายวิธวินท์นั้นกอดคอซบกับไหล่แล้วแน่น ดวงหน้าเล็กๆของเด็กชายซุกไซ้กับอกผู้เป็นอาราวกับต้องการทดแทนอ้อมกอดของพ่อที่ขาดหายไป
“คุณใหญ่ไม่กลับบ้านมาสองอาทิตย์แล้วค่ะคุณเล็ก” เมษิณีตอบแล้วถอนใจเฮือกอย่างคนทุกข์หนัก
วิชยุตม์โวยลั่น “นี่แสดงว่าตั้งแต่พี่ใหญ่ทะเลาะกับคุณเมเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ก่อนที่ผมจะไปดูงานที่ต่างประเทศจนวันนี้เขายังไม่กลับมานี่นะ?” เขาชายหนุ่มคิ้วอย่างแปลกใจ พี่ชายของเขาหายหน้าไปไหนกัน
“ค่ะ...”
เมษิณีรับคำแล้วก้มหน้า ใบหน้าอมโศกของเธอตอนนี้มีแต่แววของความทุกข์ระทม ตอนนี้เธอกำลังกลุ้มไม่รู้จะหันหน้าไปปหรือกษาใครดีกับพฤติกรรมช่วงนี้ของวิชญะ
ตั้งหลายเดือนมาแล้วที่วิชญะนั้นดูเหมือนจะมีเรื่องปิดบังเธอ...แล้วพอหญิงสาวซักไซ้มากๆเขาก็จะทำท่าโมโหแล้วเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับเธอกลบเกลื่อน...แล้วเพิ่งมีช่วงสองเดือนหลังที่เธอเริ่มจับได้ว่านอกจากเที่ยวกลางคืนแล้ว...วิชญะกำลังมีผู้หญิงคนใหม่!
ผู้หญิงคนที่...กำลังแย่งวิชญะไปจากเธอและลูก!
“คุณเมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...มีอะไรปหรือกษาผมได้นะ ยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกัน”
วิชยุตม์เอ่ยถามพูดเมื่อเห็นท่าทางอมโศกของพี่สะใภ้...นี่เขาไม่อยู่บ้านไม่เท่าไหร่พี่ใหญ่ก็ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย?!
วิชยุตม์คิดอย่างแสนเซ็ง...พี่เขาแต่งงานมาจะห้าปีแล้ว มีเพียงช่วงปีแรกเท่านั้นแหละที่อีกฝ่ายทำตัวดีอยู่กับร่องกับรอยไม่มีปัญหา...นี่เขาก็หวังว่าปัญหาของพี่เขามันจะไม่ใช่เรื่องเดิมๆหรอกนะ!
เมษิณีได้ยินน้องสามีอย่างนั้นก็ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
ปัญหานี้ของเธอและวิชญะมีมานานแล้ว...แต่วิชญะไม่เคยทำอะไรออกหน้าออกตาขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง!
ใครๆต่างก็รับรู้ว่าวิชญะนั้นเจ้าชู้ เพื่อนฝูงตลอดจนญาติพี่น้องต่างก็เตือนให้เธอทำใจหากต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้หากเธอก็ไม่สนใจ เธอรักเขามากพอที่จะทนกับพฤติกรรมนี้ของเขาได้ ด้วยรู้ว่าวิชญะจะไม่ทำเกินขอบเขตให้เธอต้องทุกข์เพราะตกลงกันก่อนแต่งงานแล้ว...หากครั้งนี้มันไม่ใช่!
เธอสืบจนรู้แน่ชัดแล้วว่าวิชญะนั้นแอบ ‘เลี้ยงดู’ ผู้หญิงคนนั้น
เขาไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
เมษิณีได้แต่สะอื้นในอก
วิชญะมีเมียน้อย!!
“คุณเล็ก...”
เธอเอ่ยเรียกน้องชายสามีเสียงสั่นพลิ้ว ทำให้ชายหนุ่มชะงักมือที่กำลังลูบผมของหลานชายที่ซบอกแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอ เมษิณีเม้มริมฝีปากแน่นแล้วเผยอ แล้วเม้มอีกครั้งราวกับตัดใจไม่ได้ว่าจะพูดหรือไม่พูดดี
วิชยุตม์จ้องมองพี่สะใภ้ตรงๆ ไม่เอ่ยคาดคั้นให้เธอพูด แต่รอ...รอให้เธอบอกเขาเอง
“คุณใหญ่...กำลังมีผู้หญิงคนใหม่...” เธอปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเงียบๆ พยายามกลั้นสะอื้นแล้วพยายามพูดต่อ “เมจับได้ว่าเขามีผู้หญิงคนนั้นมานานหลายเดือนแล้ว...คุณเล็ก...เมจะทำยังไงดี...ทำยังไงดี”
เธอสะอื้น
“คุณใหญ่มีเมียน้อย...”
๐๐๐
วิชยุตม์วางหลานชายลงบนเตียงของแกหลังจากที่แกเผลอหลับไปกับอกของเขา ชายหนุ่มหันไปมองตรงประตูห้องที่มีร่างโปร่งของเมษิณียืนมองภาพนั้นอยู่ ชายหนุ่มเดินตรงไปยังพี่สะใภ้ พยักหน้าให้เธอนิดหน่อยแล้วทั้งคู่ก็เดินเคียงกันมาที่ห้องนั่งเล่นอันเงียบสงบ ด้วยเวลานี้ก็ค่อนดึกเข้าไปแล้ว
“คุณเมบอกว่าพี่ใหญ่มีเมียน้อยเหรอครับ?”
วิชยุตม์ถามทันทีที่ต่างฝ่ายต่างนั่งลง เมษิณีพยักหน้ารับ
“ค่ะ”
“แล้วคุณเมแน่ใจนะครับว่าพี่ใหญ่ทำแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่พวกผู้หญิงชั่วคราวอย่างที่ผ่านมา”
ชายหนุ่มถามพี่สะใภ้อายุน้อยกว่าให้แน่ใจ ด้วยนิสัยของวิชญะต่างก็รู้กันอยู่ว่าชายหนุ่มนั้นเจ้าชู้แค่ไหน แอบควงผู้หญิงคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แต่ไม่เคยมีใครได้ขึ้นชื่อว่าถูกเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนมาก่อน
เป็น ‘เมียน้อย’ ของพี่ชายเขาเสียที
เมษิณีพยักหน้ารับ แล้วน้ำตาแห่งความทุกข์ระทมก็ไหลพรากลงมา
“แน่ใจสิคะคุณเล็ก เมไปเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันกับตา แล้วที่สำคัญ...คุณใหญ่ซื้อบ้านให้ผู้หญิงคนนั้นด้วย”
วิชยุตม์นิ่งอึ้ง...พี่ชายของเขาไม่เคยถึงขึ้นนี้มาก่อนเลยสักครั้ง...
ซื้อบ้านอย่างนั้นหรือ?
ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรทำให้วิชญะลงทุนได้ถึงขนาดนี้!
----------
เรื่องใหม่มาลงแล้ว ขอฝากด้วยค่า <3
เป็นแนวแก้แค้น สไตล์นิยายน้ำเน่า
เราเขียนจบนานมากแล้ว ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษไว้ด้วยค่า
- Writer
