เริ่มต้นจากหนึ่ง
1191 Words
ภาพตรงหน้าที่สะกดทุกสายตา ให้หยุดนิ่งอยู่กับพี่ การเดินทางกว่า 50กิโล ที่เป็นเส้นทางคดเคี้ยวและขรุขระ ทำให้ผู้ร่วมเดินทาง หัวสั่นหัวคลอน มือทั้งสองข้าง ที่ต้องเกาะรถเอาไว้และจับยาดม เพื่อให้ หายใจสะดวก แต่ทุกความยากลำบาก มันคุ้มค่า เหลือเกิน หมอกสีขาวและวิวต้นไม้สีเขียว ที่ขึ้นเป็นแนวในป่าใหญ่ เป็นความงดงาม ที่ชาวบ้านตั้งใจทำขึ้นมา เพื่อนุรักษ์ พื้นที่ของตัวเองเอาไว้
"สวยใช่ไหม " ทนายความสาวที่อกหักยับเยิน หนีความจริงอันโหดร้าย เดินทางมาท่องเที่ยวตามลำพัง ก่อนที่จะปักหลัก อยู่ที่นี่ มานานหลายเดือน
"มาก สวยมากจริงๆ " ลมพัดเอื่อยๆ แต่ยังคงเย็นกว่า พื้นที่ข้างล่าง มือหนาของคนข้างๆ จับมือบางของเธอเอาไว้ แล้วนำมาไว้ที่ข้างหลังของตัวเอง มองผ่านๆ ก็คือ การยืนข้างกัน เท่านั้นเอง
"คุ้มค่า กับการนั่งจนก้นระบม " รถตู้วีไอพี ไม่สามารถขึ้นมาได้ถึงตรงนี้ รถกะบะของชาวบ้าน ที่ดัดแปลงเอาไว้ บรรทุกผลผลิตทางการเกษตร จึงเป็นยานพาหนะ ที่พา หนุ่มสาวจากเมืองกรุง สิบกว่าคน เดินทางขึ้นมา
"ก้นระบม แน่นอน " เสียงบ่นที่บ่นออกมา แต่มันคุ้มค่าเหลือเกิน
ชายหนุ่มที่ลงจากรถ มอเตอร์ไซด์วิบาก เดินมาที่ กลุ่มของคนแปลกหน้า ยืนอยู่ ก่อนจะถามด้วยเสียงค่อนข้างดัง
"ขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง "
นักรบที่ยืนอยู่ตรงนั้น ขยับตัวไปขวาง ตรงหน้าของกลุ่มสาวๆ ทันที ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้น เจ้าของโปรเจ็ค ก็เดินมาจากทางด้านหลัง
" ฉัน พามาเอง เพื่อนฉัน "
ชายหนุ่ม ขยับถอยออกไป แล้ว สตาร์ทรถ ออกไปทันที สาวๆ มองด้วยความตกใจ ก่อนจะยิ้ม เมื่อเห็น พี่รบ ออกมาขวางกั้นเอาไว้
"เดี๋ยว คุณนักรบ เริ่มงานได้เลยนะคะ " ชายหนุ่ม หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เก็บภาพ พื้นที่ บริเวณโดยรอบ แล้ว สัมผัสพื้นดิน ที่เหยียบอยู่ในตอนนี้ ก่อนจะเริ่ม จดรายละเอียด ทุกอย่าง ลงไป ส่วนสาวๆ ก็โพสต์ท่าถ่ายรูปทันที แม้จะเหนื่อย หน้ามัน และ อ่อนล้า และที่นี่ ฮีลใจคนเมือง ได้ดีเหลือเกิน
น้ำขวดที่ซื้อมาจากข้างล่าง ถูกนำมาแจกจ่ายให้ เพื่อนที่เดินทางมาไกล คนพื้นที่ ดท่มน้ำฝน และน้ำจากลำธาร แต่คนที่ไม่คุ้นเคย อาจจะป่วยได้
"น้ำครับ " มือหนาเปิดขวดน้ำ ให้คนข้างๆ แล้วมองใบหน้า ที่เหนื่อยล้า ด้วยความเป็นห่วง
"เหนื่อยไหม หน้ามันหมดแล้ว " เขาถามเสียงเบา แล้วหยิบทิชชู ห่อเล็ก ที่ยับย่น ออกจากกระเป๋ากางเกงส่งให้เธอ
"เหนื่อยค่ะ กลับลงไป คงหลับสบาย "
เค้าส่ายหน้าทันที
"กลับลงไป อาบน้ำ แต่งตัว แล้วไปเดินเล่นตอนกลางคืนกันดีไหม เดี๋ยวพี่ หารถมอเตอร์ไซด์สักคัน พาหนึ่งซิ่งเอง "
น้อยครั้ง หรือแทบจะนับครั้งได้ ที่จะได้ซ้อนมอเตอร์ไซด์ คนที่อยากใช้ชีวิตโลดโผนบ้าง ดวงตาเป็นประกายอีกแล้ว
"ดีใจขนาดนั้นเลยหรอ ที่จะได้ไปซนกับพี่ "
"หนึ่งดีใจ ที่จะได้ไปเที่ยว ไม่ได้จะไปซนค่ะ " เธอท้วงติง แล้วหันหน้าหนี ทำเอาคนมอง ยิ่งชอบใจมากขึ้น
"โอเคครับ ไปขี่รถเล่นกัน ไปเที่ยวกัน ตกลงไหม " เขาหัวเราะ แล้วเธอก็ยิ้มออกมา ท่ามกลางบรรยากาศบนดอย ที่แสนจะเย็นฉ่ำ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่มองด้วยความ พอใจ
การเดินทางที่แสนทรหด จบลงอย่างเรียบร้อย รายละเอียดทุกอย่าง ถูกบันทึกเอาไว้ด้วยกล้อง และลายมือหนักแน่นของชายหนุ่มผู้รับหน้าที่รับผิดชอบการก่อสร้าง ทุกคำพูดที่เอ่ยออกมา หนักแน่นจริงใจ จนครูชั่วคราว ที่ลงไปข้างล่าง เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ ร้องไห้ออกมา
"ฝากด้วยนะคะ คุณนักรบ "
นักรบรับปากทันที เด็กๆเกือบห้าสิบคนที่นี่ จะต้องอ่านออกเขียนได้ และได้เรียนรู้ อย่างที่อยากเรียน ความเท่าเทียมมันไม่มีจริงหรอก แต่นักรบก็ตั้งใจว่า จะทำทุกอย่าง ให้คุณหนึ่ง และเด็กๆที่นี่ อย่างสุดความสามารถ
คนที่ไม่ได้เดินทางไกลมานาน หลับตานิ่ง ภายในรถตู้ที่เช่ามา ระหว่างทางกลับที่พัก แพลนการเดินทาง และอาหารมื้อเย็นที่จองเอาไว้ อาจจะต้องยกเลิกไปก่อน เพราะ เหนื่อยล้าเหลือเกิน ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เว้นระยะห่างจนตัวเกร็งไปหมด เพราะกังวลใจว่าคนข้างๆ จะไม่สบายตัว ที่จะนั่งข้างเขา ในที่ที่คับแคบเพราะ ตอนนี้ สถานภาพของเราสองคน ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป
"หนึ่งครับ ถึงโรงแรมแล้ว " เขาปลุกเธอเสียงเบาและมองเพื่อนที่กำลังลงจากรถ ตั้งแต่ตีสองกว่า จนถึงตอนนี้ สภาพทุกคนจึงดูไม่จืดเลย
"หกโมงแล้ว เหนื่อยมากไหม ถ้าไม่ไหว เราหาอะไรง่ายๆ ทานกันที่โรงแรมก็ได้ หนึ่งจะได้พัก " เขาห่วงเธอ มากกว่าตัวเอง
"หนึ่งอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไม่นานค่ะ อย่ามาเกเร ไม่พาไปเที่ยวนะ ไม่ยอมด้วย "
เขายิ้มกว้าง แล้วลูบผมยุ่งๆของเธอ เบาๆ
"ไปสิครับ รับปากแล้วว่าจะพาไปซิ่งก็ต้องไป "
ชายหญิงสองคน ที่ลงจากรถตู้ที่หลังสุด และเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยกัน ไม่รู้ตัวเลยว่า วันนี้ ตลอดทั้งวัน ถูกติดตามจากใครบางคน ที่ตามเฝ้ามองทุกการกระทำ
สาวๆที่เดินลงจากรถ บนออกมาด้วยความเหนื่อยล้า ตั้งแต่เช้ามืดวันนี้ จนถึงตะวันตกดิน ทริปสำรวจโรงเรียนบนดอย ที่ครบทุกรสชาติ ที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน กับเพื่อน
"จองร้านอาหารเอาไว้แล้ว อย่ายกเลิกเลย ไปทานข้าว แล้วก็ไปชมวิวกลางคืน ดื่มกันคนละแก้วสองแก้ว แล้วค่อยกลับมานอน พรุ่งนี้ ไม่มีอะไรใช่ไหม "
เพื่อนสาวที่จองร้านอาหาร บอกกับสาวๆ ที่กำลัง เดินมาที่ห้องพัก
"เราจองเอาไว้ สองทุ่ม ยังพอมีเวลา อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ไปนะ "
ทริปการเดินทางที่วางแพลนเอาไว้อย่างดี และทุกคนก็ร่วมเดินทางมาด้วยกัน อย่างสมัครใจ ดังนั้น เอาไงเอากัน
อาหารพิ้นเมืองที่วางเรียงรายตรงหน้า และเครื่องดื่มที่ถูกแจกจ่าย ก่อนจะชนแก้ว พร้อมๆกัน บรรยากาศ และมิตรภาพ ที่กลุ่มเพื่อนสนิทที่คบหากันมานาน แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อย เพราะภารกิจอันแสนสาหัส แต่เมื่อใครสักคน ต้องการความช่วยเหลือ ก็มีคนที่พร้อมอยู่ตรงนั้น
"เมาไหมครับ " คนที่จิบนิดหน่อย มองคนข้างๆ ที่เริ่มหน้าแดงกว่าปกติ แพลนจะไปซิ่งด้วยกัน คงต้องล้มเลิกไปก่อน เพราะ เพื่อนๆ คงไม่ยอมให้น้ำหนึ่ง ไปกับเขาสองคน
"ไม่เมา หนึ่งดื่มได้สบายมาก " เธอยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมา แล้วดื่มจนหมดครึ่งแก้ว
"คุณรบ อย่าลืมนะ ต้องพาหนึ่งไปซิ่งนะคะ "
- Writer
