ตอนที่ 20
ดลภพยังคงตรึงร่างบอบบางของอิงฟ้าไว้ใต้อาณัติ สายตาคมกริบไล่มองใบหน้าหวานที่กำลังแดงระเรื่ออย่างพึงพอใจ เขาก้มลงซึมซับความหอมหวานจากริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง เรียวลิ้นที่เร่าร้อนโลมเลียดูดรั้งอย่างชำนาญ จนเขารู้สึกซ่านเสียวถึงการตอบสนองกลับจากเรียวลิ้นนั้น เขาค่อยๆ ผละออกจากเรียวปากอิ่มที่ตอนนี้มันดูสวยน่าชมมากขึ้นในสายตาของเขา
“คุณดลย์ ฉันยังไม่พร้อม” เสียงหวานกระซิบแผ่วเบา แม้ใจจะโหยหาแต่สติก็ยังคงยับยั้งชั่งใจ
ทว่าดลภพไม่สนคำพูดของเธอ ก่อนจะช้อนร่างบางด้วยวงแขนแข็งแรงของเขาไว้อย่างง่ายดาย อิงฟ้าผวาเล็กน้อยเมื่อร่างกายลอยขึ้นจากพื้นที่นอน มือเล็กทั้งสองพยายามไขว่คว้า ปกป้องตัวเองจากสัมผัสที่รุกเร้าของเขา
“อย่าดื้อซี้!!!” เสียงพร่าของเขาเต็มไปด้วยอำนาจที่ทำให้เธอรู้สึกถึงอันตรายแต่ก็เย้ายวนในคราวเดียวกัน อิงฟ้าพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่
“คุณดลย์...กรุณาปล่อยฉันค่ะ” เธอ
