แผนมัดใจ

1196 Words

ตอนที่ 2 งานการกุศลที่คุณวิภาจัดขึ้นก็เพื่อวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวคือหาคู่ให้กับลูกสาวและฝึกให้ลูกสาวเรียนรู้ที่จะออกงานสังคมบ้าง หลังเรียนจบจากต่างประเทศ แต่หารู้ไม่ว่างานนี้ทำให้ลูกสาวของเธอได้แอบหลงเสน่ห์นักธุรกิจหนุ่มที่เป็นคู่แข่งทางธุรกิจไปแล้ว “แกต้องช่วยฉันนะ เจน!!!” อิงฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ระหว่างนั่งอยู่ในคาเฟ่โปรดกับเพื่อนสาวคนสนิท “เจอแค่ครั้งเดียวเอง แกหลงรักเขาขนาดนี้เลยเหรอ..อิงฟ้า” เจนนิสา เพื่อนสนิทของอิงฟ้าเลิกคิ้วสูง มองหน้าเพื่อนด้วยแววตาไม่อยากจะเชื่อ เจนนิสารู้จักนิสัยเพื่อนดีว่ามักจะเห่ออะไรเป็นพักๆ แต่ครั้งนี้ดูท่าจะจริงจังเกินไปหน่อย “แกไม่เคยได้ยินคำว่ารักแรกพบหรือไง หึ!!” “แต่คุณดุลภพเค้าเป็นซีอีโอบริษัทคู่แข่งของคุณพ่อแกเลยนะโว้ย!” เจนนิสาทวนคำพลางจิบกาแฟ “ใช่! เค้าเป็นซีอีโอบริษัทคู่แข่งของคุณพ่อ เป็นลูกชายคนเดียวของคุณอดุลศักดิ์ อายุ 30 ปี จบ MBA จากต่างประเทศ” “แหม่!!...รู้ประวัติเค้าอย่างกับจะเอาไปทำงานวิจัยงั้นแหละ!” เจนนิสาแซว พร้อมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ อิงฟ้าไม่ใช่คนที่จะมานั่งจำรายละเอียดอะไรแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เธอสนใจจริง ๆ “แน่นอนย่ะ แต่อันนี้มันยิ่งกว่าทำงานวิจัยซะอีก เค้าคือผู้ชายที่หล่อตรงตามสเปคของฉันทุกกระเบียดนิ้ว” อิงฟ้ายังคงพรรณนาถึงชายในฝัน ดวงตาเป็นประกายวาววับ ไม่สนใจสายตาจับผิดของเพื่อนสนิท “แต่น่าเสียดายอยู่อย่างเดียว” เธอหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ทำหน้าครุ่นคิด “อะไรเหรอ” เจนนิสา ถามกลับ “ก็เจอกันครั้งแรก เค้าก็เย็นชาใส่ฉันเลยนะสิ...ยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลกอีกนะแก” อิงฟ้าตอบพร้อมกับทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย แต่แววตาซุกซนก็ยังคงฉายชัด “เค้าอาจจะไม่ชอบผู้หญิงหรือเปล่า” เจนนิสา เอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “เฮ่ย!!!..ไม่หรอกมั้ง ฉันว่าฉันมองออกนะ พวกที่ไม่แมนน่ะ แต่คุณดลภพไม่ใช่ !!! เซนส์ของฉันมันไม่ได้บอกแบบนั้น” อิงฟ้าส่ายหน้าพรืด “นี่ฉันจะเล่าอะไรให้แกฟังนะ..เจน ก่อนกลับเมืองไทยอะ มีหมอดูคนหนึ่ง จู่ๆ ฉันก็เดินผ่านเค้าไป ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเค้าเป็นหมอดูน่ะ เขานั่งอยู่บนโต๊ะเล็ก ๆ พอฉันเดินผ่านเขาไป เขาก็รีบทักฉันเลย บอกว่าฉันจะกลับมาเจอเนื้อคู่ที่บ้านเกิดเว้ย! และเนื้อคู่ของฉันจะต้องเป็นผู้ชายที่ฉันเห็นแล้วจะต้องหลงรักเขาในทันที เนี่ย!!!...ฉันยังคิดถึงคำพูดของหมอดูคนนั้นอยู่เลย” อิงฟ้าพูดจบก็ยิ้มกว้างอย่างมั่นใจในโชคชะตา ราวกับว่าเป็นพรมหมลิขิตที่นำพาเธอมาพบกับเขาจริงๆ “แกแน่ใจเหรอ ว่าเค้าจะอยู่เป็นโสดเพื่อรอคอยแกน่ะ หึ!!! หล่อ ๆ แบบนั้น ร้อยทั้งร้อยถ้าไม่มีแฟนไปแล้วก็เป็นเกย์ชัวร์” เจนนิสาสวนกลับอย่างรวดเร็ว พลางยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย “หื้ยยย!!!...อย่าเพิ่งไปคิดว่าเค้าเป็นเกย์สิ” อิงฟ้าทำท่าตกใจเล็กน้อย แต่ก็รีบแย้งทันควัน “อิงฟ้า!!!...แกแน่ใจแล้วเหรอ...ว่าจะทำเรื่องบ้าบอแบบนี้” เจนนิสาถามย้ำอีกครั้งด้วยสีหน้าเหลือเชื่อและเป็นกังวล เรื่องที่อิงฟ้ากำลังจะทำมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย “ใช่แล้วเจน... คุณดลภพคือผู้ชายที่เพอร์เฟกต์ที่สุดสำหรับฉันในเวลานี้ และพรหมลิขิตก็ได้ส่งเค้ามาให้ฉัน” อิงฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม ไม่มีอะไรจะมาสั่นคลอนความตั้งใจของเธอได้ “เฮ่อ!!!... ฉันว่าแกอาการหนักแล้วว่ะ..อิงฟ้า” เจนนิสาถอนหายใจยาว ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเพื่อสงบสติอารมณ์ “อย่าเพิ่งว่าฉันสิ แกน่ะต้องช่วยฉันยัยเจน!!! แล้วที่คุณดลภพเค้าไม่จริงจังกับใครน่ะ มันก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะไม่แมนนี่ แค่เค้าอาจจะยังไม่เจอคนที่ใช่... และคนที่ใช่ของเค้าก็อาจจะเป็นฉันก็ได้นี่นา!” อิงฟ้ายิ้มกว้าง ก่อนจะพูดต่อด้วยแววตาท้าทาย สายตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับเหมือนมีแผนการบางอย่างซ่อนอยู่ “ดูแกมั่นใจจัง แล้วก็อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งละกัน” เจนนิสาแกล้งเย้า แต่ในใจก็แอบทึ่งกับความบ้าบิ่นของเพื่อน “แกว่า...เรื่องนี้มันท้าทายดีมั้ย... เจน!” อิงฟ้าเอ่ยถามอย่างสนุกสนาน ราวกับว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงเกมที่เธอต้องเอาชนะให้ได้ เพื่อนของเธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนใจ “แต่การตามตื้อผู้ชายที่บ้างานขนาดนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ...อิงฟ้า แถมยังเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันอีก” เจนนิสาส่ายหัวอย่างระอาใจกับความดื้อรั้นของเพื่อน เธอรู้จักนิสัยของท่านประธานธีระดีว่าหวงลูกสาวคนเดียวแค่ไหน ถ้าจับได้ว่าอิงฟ้าไปทำงานในบริษัทคู่แข่งล่ะก็... คงมีเรื่องใหญ่ตามมาแน่ “ไม่รู้ล่ะ! แต่แกต้องช่วยฉัน!!!” อิงฟ้าพูดอย่างเอาแต่ใจ ดวงตาคู่สวยจ้องมองเพื่อนอย่างอ้อนวอน “ถ้าแกไม่ช่วยฉัน...ฉันจะงอนแกไปตลอดชีวิต” “เฮ่อ!!!...ช่วยน่ะช่วยได้ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเค้า ว่าจะรับแกเป็นเลขาฯ หรือเปล่า” เจนนิสาบอกปัด แต่ก็รู้ดีว่าสุดท้ายก็ต้องยอมเพื่อนอยู่ดี แค่เห็นแววตาของอิงฟ้าที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอก็ทำใจแข็งไม่ลงแล้ว “แล้วเลขาฯ คนเก่าของเขาจะลาออกเมื่อไหร่” อิงฟ้าถามอย่างตื่นเต้น ไม่ได้สนใจคำทักท้วงของเจนนิสาเลยแม้แต่น้อย “ก็คงสิ้นเดือนนี้ เธอจะไปอยู่เมืองนอกกับสามีนะ เห็นว่างั้น” เจนนิสาบอกอย่างจำใจ “โอเค! งั้นวันนี้เดี๋ยวฉันไปยื่นใบสมัครเลย!” อิงฟ้าลุกพรวดขึ้นยืนด้วยความกระตือรือร้น ท่าทางกระฉับกระเฉงราวกับนักรบที่กำลังจะออกไปรบ “เฮ่อ!!.. ฉันรู้สึกกังวลยังไงไม่รู้ว่ะแก” เจนนิสาบ่นอุบ แต่ก็ลุกตามเพื่อน “ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า ไม่มีใครรู้รายละเอียดฉันนักหรอก” อิงฟ้าเอ่ยอย่างสบายใจพลางกะพริบตาปริบๆ “ว่าแต่แกเปลี่ยนนามสกุล แบบนี้คุณแม่จะไม่ว่าเอาเหรอ” เจนนิสาถาม เพราะอิงฟ้าแอบเปลี่ยนนามสกุลในเอกสาร เพื่อไม่ให้ใครจับได้ว่าเธอเป็นลูกสาวท่านประธานใหญ่ “ก็อย่าให้รู้สิ!” อิงฟ้ายิ้มกริ่ม ก่อนจะคว้าแขนเพื่อนแล้วลากออกไปจากคาเฟ่ “อือๆๆ” เจนนิสาตอบรับแบบขอไปที ก่อนจะยอมเดินตามเพื่อนตัวแสบไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more