ฉินจิ้นเหอยิ้มบางๆ “เจ้าลืมแล้วหรือ เจ้าเคยพูดเองว่า หากข้าอยู่ในโลกของเจ้า เจ้าจะแนะนำข้าไปอบรมหลักสูตรผู้นำเพื่อจะได้บริหารงานในราชสำนักได้อย่างคล่องแคล่วทันสมัย ต้าชิงของเราจะได้เจริญทัดเทียมดินแดนอื่น เจ้าบอกเองนี่ว่า อนาคตปลายยุคสมัยของต้าชิง ต่างชาติจะเข้ามาในแผ่นดินของข้า ข้าจึงจำเป็นต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างเอาไว้”
หลินหลินอ้าปากค้าง “ฝ่าบาท หม่อมฉันทึ่งในตัวพระองค์มากเพคะ ถ้าอยู่ที่นี่นานๆ ฝ่าบาทอาจมีโครงการขอสัมปทานเพื่อเดินทางระหว่างภพ ไฮเทคโนโลยีจริงๆ ว่าแต่... ฝ่าบาทมาที่นี่เพื่อตามหาหม่อมฉันหรือเพคะ”
ดวงหน้าหวานใสแดงระเรื่อขึ้นเมื่อแหงนเงยสบตาคมเข้ม นางแนบใบหน้าลงกับแผงอกกำยำที่เฝ้าคิดถึงทุกเช้าค่ำ
“หม่อมฉันคิดถึงฝ่าบาทุกวัน ทุกนาที”
“เจ้าช่างใจร้าย ทิ้งข้ามาโดยไม่ลาสักคำ ที่จริง ข้าไม่ควรมอบความรักให้กับสตรีใจดำเช่นเจ้าเลย คอยดู กลับไปเมื่อไร ข้าจะคัดเลือกชายา สนมให้
