“ข้าไม่เคยคิดจะยอมร่วมหอลงโรงกับเขาอีกแล้ว ถ้าเข้าตาจนจริงๆ ทำอะไรไม่ได้ ข้าจะเอาปิ่นปักผมแทงเขาให้ตาย หากเขาไม่ตาย ข้าก็จะยอมตาย”
หลินหลินตัดสินใจมาแล้ว นางเดิมพันด้วยชีวิต ไม่มีทางตกเป็นของทรราชชั่วช้าผู้นั้นเด็ดขาด
“ข้าไม่ได้ดีใจเลยที่ได้ยินเช่นนี้ หากเจ้าตาย ข้าจะฆ่าฉินซือเฉิง ไม่เว้นแม้แต่ศพของเขา ข้าก็จะลากขึ้นมาสับเป็นหมื่นชิ้น”
“โห ขนาดนั้นเลยหรือเพคะ” หลินหลินแอบขำกับความโหดของอ๋องหนุ่ม เมื่ออยู่กับเขาสองต่อสอง นางรู้สึกกลับมาเป็นตัวเองที่ไม่ใช่ฮองเฮา
“เจ้ามีคำพูดแปลกๆ เจ้าความจำเสื่อมหรือเป็นใครปลอมตัวมากันแน่” ฉินจิ้นเหอหรี่ตาแคบๆ ถาม
หลินหลินยิ้ม ดวงตาหวานใสเจิดจ้า นางนึกสนุกจึงถามขึ้น “หากข้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่จางชิงหลินล่ะ ท่านอ๋องจะทำอย่างไร ท่านยังจะ เอ่อ รักข้าอยู่หรือไม่”
ฉินจิ้นเหออดจะแปลกใจกับความหาญกล้า กล้าถามของนางไม่ได้ เขาปล่อยนางออกจากอ้อมกอดแล้วเชยคางนางขึ้
