ภายในเกี้ยวแดงประดับประดาอย่างสมพระเกียรติฮ่องเต้แห่งต้าชิง แต่มันโคลงเคลงเพราะฉินซือเฉิงพยายามเกี้ยวพาฮองเฮา พระหัตถ์อุ่นร้อนทาบลงบนเอวบางเริ่มไล่สำรวจสรีระงดงามแต่ถูกนางปัดป้องอยู่ตลอดเวลา
“เหตุใดฮองเฮาดูรังเกียจเรา เราสองเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรือ แตะนิดแตะหน่อยไม่เห็นต้องคอยปัดป้อง” หากเป็นนางสนมลบหลู่เกียรติพระองค์ โอรสสวรรค์คงสั่งลงโทษไปแล้ว
“หม่อมฉันจะรังเกียจฝ่าบาทได้อย่างไร เพียงแต่หม่อมฉันอับอายคนหามเกี้ยวเท่านั้น”
ฉินซือเฉิงเล่นรักกับนางสนมในเกี้ยวระหว่างเดินทางบ่อยไป ได้แต่หัวเราะในลำคอ “เอาละ ข้าจะยกให้ฮองเฮาสักคน อย่างไรเสีย เมียหลวง ข้าย่อมต้องให้เกียรติมากกว่าเมียน้อย ต่อไป ข้าจะไม่ทำแบบนี้อีก”
จางชิงหลินมองเขาด้วยสายตาแปลกกว่าเดิม
“ฝ่าบาทจะไม่ทำจริงหรือ”
“อืม ไม่ทำในเกี้ยว แต่ทุกที่ในตำหนัก ข้ายังทำกับเจ้าเหมือนเดิมได้ใช่หรือไม่ ข้าอยากจะทบทวนวันคืนเก่าๆ ของเราจนทนรอ
