ตำหนักชิงฝู
“เจ้าจะไปไหน” เมื่อลงมาจากหลังม้าแล้ว นางก็เดินนำไปที่ปีกซ้ายที่เขาเคยพานางไปแต่นางต้องหยุดฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดุดัน น้ำเสียงแฝงแววไม่พอใจหลายส่วน
“ข้าจะไปห้องรับรองที่ท่านเคยพาไปอย่างไรล่ะ”
“ใครบอกว่าข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องทางนั้น” นิ้วชี้เรียวยาวของเขาชี้ไปที่ปีกอีกฝั่งของตำหนัก
หลินหลินไม่เข้าใจว่าเขาจะเรื่องมากกับนางทำไม แต่นางก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพียงแค่เดินตามเขาไป นางแอบกลอกตา มองหางเปียที่แทบไม่สะบัดเลยแม้เขาจะเดินเร็วแค่ไหนก็ตาม
นางกำลังมองเพลินๆ เงยหน้ามาอีกทีก็ถึงห้องที่เขาต้องการคุย แต่เมื่อเดินเข้าไปนางก็ต้องอ้าปากค้าง หันหน้ามาถลึงตาใส่
“นี่มันห้องนอน”
“ใช่ ห้องนอนข้า ข้าจะคุยกับเจ้าที่นี่”
“ข้าคิดว่าไม่เหมาะสม ท่านไม่ควรพาข้ามาที่ห้องนี้ พากลับออกไปเดี๋ยวนี้”
ฉินจิ้นเหอเดินมากดบ่าบอบบางให้นั่งลงบนเก้าอี้ จ้องดวงตากลมโตแล้วพูด
