หลายวันต่อจากนั้น
โรงแรมหรูย่านกลางเมือง
"เกรงใจจังคุณให้เรามาออกงานด้วยอีกแล้ว" นามิเอ่ยบอกโจเซฟหนุ่มใจดี "ขอบคุณนะคะ"
"ขอบคุณทำไมเราก็เปรียบเสมือนครอบครัวกันผมบอกแล้วนี่"
"แต่ยังไงก็เกรงใจอยู่ดีเราสองแม่ลูกเป็นหนี้บุญคุณของคุณตั้งหลายอย่าง"
"อย่าคิดมากเลยพามิลินไปหาของกินเถอะ"
ตึก ตึก
หนูน้อยในวัยซนวิ่งไปทั่ว หนึ่งมือถือคุกกี้ อีกมือก็ถือผลไม้ กระทั่งเซไปกระทบกับใครบางคน
ตุ๊บ!
"ขะ ขอโทษค่ะ" เด็กน้อยรีบยกมือไหว้ "อ้าว คุณยุง"
"ยุงเลยเหรอ? ทำไมฉันดูไร้ประโยชน์ขนาดนั้น"
"หนู...พูดไม่ชัด"
"รู้แล้ว เจอเธอในงานประชุมใหญ่แบบนี้อีกแล้วคงเป็นรูปหลานใครสักคน"
มือหนาลูบผมยาว ก่อนที่บอดี้การ์ดจะเข้ามา
"ท่านอาชาครับอย่าจับ"
"ทำไม?"
"เราไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกของใครอาจจะแฝงอันตรายก็ได้ ช่วงนี้งานประชุมใหญ่บ่อยจนน่าระแวง"
"เด็กตัวแค่นี้คงไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอก"
นานแล้วที่ผู้ชายอย่างเขาไม่เ
