บอดี้การ์ดคนสนิทพยักหน้าทั้งสองคนแยกย้ายกันออกไปตามหา ลูกสาวที่ตอนนี้โตขึ้นอีกหนึ่งปีพูดจาชัดรู้เรื่องกว่าแต่ก่อนมาก
นามิสวมหมวกถักสานวิ่งเข้าไปหาในสวนกุหลาบ แต่ ทว่า..พื้นที่กว้างขวางมองเหลียวไปทางใดก็เจอแต่กุหลาบสีแดงเต็มไปหมด
"มิลิน!!" เสียงตะโกนของนามิดังก้อง
ฝีเท้าเล็กยังคงวิ่งพร้อมตะโกนไม่หยุดหย่อน ก่อนจะไปหยุดที่เนินทางขึ้นดอกกุหลาบช่อบานคล้ายภูเขา
"คุมแม่" มิลินโบกมือเรียกทันที "มาเล่นซ่อนหากันนะคะ"
"ทำไมจะไปไหนไม่บอกใครเลย!"
"หนูแค่.."
"รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงแค่ไหนแทบจะบ้าตายอยู่แล้วทำไมออกมาไม่บอกกล่าวกันก่อน"
น้ำเสียงโมโหสาดเข้าใส่ลูกสาว ก่อนที่เด็กน้อยจะวิ่งไปแอบด้านหลัง
"ไม่ต้องเอาคุณพ่อมาเป็นเกราะกำบัง" นามิพูดเสียงแข็ง "ทำไมพาลูกมาไม่บอกใครเลยคะ"
"ก็ตอนฉันกลับบ้านเห็นว่ามิลินอยู่คนเดียวแค่พาออกมาเดินเล่นเฉยๆ ไม่เห็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่"
"ตอนนี้คุณไม่ได้เป็นมาเฟียแ
