สึนามิซัดรัก

บทที่8.มาเฟีย [ร้ายกาจ]

ณ.โรงแรมใจกลางเมือง

ฟู่

"นายครับศพเกลื่อนขนาดนี้เกรงว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ได้จะให้เราจัดการยังไง"

ควันบุหรี่ขโมงโดยมีลูกน้องใส่สูทผูกไทพร้อมสวมแว่นตาสีดำก้มหัวคำนับพูดกับผู้เป็นเจ้านาย

"เรามีฟาร์มจรเข้เอาไว้ทำไม ถ้าแค่นี้คิดไม่ได้ก็ไปตายซะ!!"

ชายรูปร่างสูงใหญ่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์พร้อมกับเปลือยกายเพื่อสั่งให้เหล่าทาสสตรีทั้งหลายปรนเปรอ

ผู้หญิงเหล่านี้ถูกล่ามคอด้วยโซ่ตรวนเหมือนสนุข แต่ใครเหล่าจะกล้าขัดใจทายาทมาเฟียใหญ่อย่างเขาซึ่งเป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลเหี้ยมโหด

ซึ่งเขามีนามว่า อาชา

บ้านคฤหาสน์มาเฟีย

หมู่บ้านต้องห้ามนอกจากจะต้องมีบัตรผ่านรถทุกคันก็ถูกตรวจค้นโดยอุปกรณ์เทคโนโลยีสมัยใหม่เนื่องจากเป็นสถานที่ของเหล่ามาเฟีย

"ทำดีมากแกมันเก่ง และ ฉลาดไม่เคยเปลี่ยน" ผู้เป็นพ่อกล่าวชมลูกชาย "ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ"

"ผมขอพักการฆ่าสักระยะหนึ่งช่วงนี้อยากผ่อนคลายอารมณ์สักหน่อย"

"ได้สิทำไมจะไม่ได้"

ดวงตาเข้มทมิฬของผู้เป็นพ่อจดจ้องลูกชายคนเล็กอย่างภาคภูมิใจ แม้จะโดนลอบฆ่ามามากมายหลายครั้งหลายคราวแต่ไม่เคยมีใครทำอะไรเขาได้

บนโต๊ะอาหารหรูหราซึ่งมีบรรดาลูกน้องล้อมรอบอย่างกระชั้นชิด โดยผู้เป็นพ่อ ซึ่งมีตำแหน่งใหญ่คุมฝั่งมาเฟียภาคพื้นเอเซียกำลังร่วมกินข้าวกับลูกชายในสายเลือดสองคน

"เหอะ! ก็ถ้าข่าวช้ากว่านี้อีกนิดคงเจอกับดักระเบิดที่พวกมันวางเอาไว้"

อาชิ พี่ชายคนโตพูดพลางแสยะยิ้ม

เขาร้ายกาจพร้อมเจ้าเล่ห์เพทุบายแต่ที่น่ากลัวคือเป็นพวกฉลาดเกมโกงชอบแทงข้างหลังมากกว่า

"แล้วงานของแกไปถึงไหนแล้วอาชิ" พ่อเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเเข็งกร้าว

"ก็...กำลังเริ่ม"

"แค่ให้ไปยึดหัวมุมเมืองทำไมมันช้านัก!!"

"โธ่ พ่อให้เวลากันหน่อยสิ"

"แก้มันใช้เวลาพร่ำเพรื่อสิ้นเปลือง"

เสียงเค้นอย่างไม่พอใจดุกล่าว แต่นั่นกลับสร้างรอยร้าวให้ครอบครัวมาตลอด

อาชิ มักมีนิสัยไม่รอบคอบทำงานพลาดบ่อยครั้ง

เพล้ยง

"แม่งงงง เอ๊ย!!!" คำสบถพร้อมมือปัดแจกันแตกกระทบพื้น "สักวันถ้ากูได้ขึ้นเป็นใหญ่จะกุดหัวพวกมึงมาวางไว้แนบตีน"

ภายใต้ห้องส่วนตัวปกคลุมไปด้วยแรงแค้น อาชิ คิดเสมอว่าผู้เป็นพ่อนั้นลำเอียงรักน้องชายตัวเองมากกว่า

"เรื่องที่กูให้จับตาดูมันไปถึงไหนแล้ว" อาชิหันกลับมาถามลูกน้องคนสนิท "มึงได้ทำตามที่กูสั่งไหม"

"ผมสั่งลูกน้องฝีมือดีให้ติดตามท่านอาชาทุกก้าว"

"ฝีมือดีแต่มึงก็ยังปล่อยให้มันทำงานสำเร็จ?!"

"นายก็ทราบนี่ครับว่าท่านอาชารอบคอบแค่ไหน"

ฮาชิโกรธแต่ทำได้เพียงกำหมัดแน่นเขามองภาพครอบครัวที่แขวนบนผนังซึ่งมีพ่อนั่งอยู่ตรงกลาง

อึกกก

เหล้าราคาขวดละแสนถูกกระดกลงคอ อาชิเดินไปเพื่อจ้องมองภาพตรงหน้าพูดเคียดแค้น "กูจะทำลายพวกมันให้ย่อยยับ!!"

แม้จะเป็นสายเลือดเดียวกันแต่พันธุกรรมเลวร้ายส่งต่อทางสายเลือด อาชิไม่สนว่าผู้ที่ถูกกำจัดจะเป็นใคร แม้จะเป็นพ่อหรือน้องชายตัวเองก็ไม่คิดสะทกสะท้าน

"แล้วผู้หญิงล่ะ?" เสียงเค้นต่ำถามต่อ "มันไปยุ่งหรือคลุกคลีกับผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษไหม"

"ไม่ครับ ท่านอาชาเว้นระยะห่างเหมือนเคย"

"บ้าเอ๊ยยย! มันต้องมีจุดอ่อนบ้างสิวะ"

"ผมจะสั่งให้ลูกน้องติดตามอย่างไม่ให้พลาดทุกฝีก้าวเลยนาย"

ดวงตาร้ายกาจเปล่งไฟนรกที่แผดเผาภายในใจ

อาชิกระดกดื่มไวน์คิดวางแผนจะทำลายน้องชายทุกวิธีทาง