สวี่ซื่อจัดการให้สาวใช้ไปตั้งแผงขายขนมส่วนตนเองก็ยังคงไปทำงานที่ร้านลู่เหยาเช่นเดิม จางซูอินก็ไม่ได้ห้ามปรามหรือให้แม้กระทั่งแสดงความคิดเห็น นางเพียงเฝ้ามองและคอยสนับสนุนเพียงเท่านั้น
อากาศเริ่มเย็น หิมะเริ่มโปรยปราย
จางเจินก็ถึงคราวยามออกเรือน
แม้สกุลจางจะเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา แต่บุตรสาวคนที่สามเป็นบัณฑิตซิ่วไฉอีกทั้งยังเป็นซื่อฝูของสำนักศึกษาแม้จะเป็นเพียงตำแหน่งเล็ก ๆ ก็ทำให้งานแต่งของจางเจินครึกครื้นเครงยิ่งนัก
ชาวบ้านพากันมองดูสินเดิมที่สกุลจางเตรียมให้บุตรสาวด้วยตาลุกวาวพลางกล่าวยกย่อวาสนา พูดคุยหัวเราะกล่าวคำยินดี สวี่ซื่อรับคำอวยพรพรางเช็ดน้ำตา เมื่อขบวนเจ้าสาวเริ่มเคลื่อนออกไปสกุลจางก็คล้ายจะเงียบลงอย่างประหลาด
“ท่านแม่พี่ใหญ่ออกเรือนไปแล้ว ถึงตาข้าแต่งบ้างแล้วนะขอรับ”
จางซุนเอ่ยพูดเพื่อให้มารดายิ้ม แต่เหมือนสวี่ซื่อจะไม่เก็บมาใส่ใจ จางซูอินก็พูดให้มารดาสบายใจ
“ข
