“ตามหาฉันทำไมคะ” นัทมนถามเสียงแปร่งปร่า พอดีกับเสียงโทรศัพท์ของเธอที่ดังขึ้น เป็นมารดาที่โทรเข้ามา เธอกดรับ “มีอะไรหรือเปล่าคะแม่นัทกำลังจะกลับแล้ว”
เสียงมารดาร้องมาตามสาย จนนัทมนต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู “ยัยนัทเมื่อกี้มีท่านชีคที่ไหนไม่รู้มาตามหาลูกแต่แม่ไม่ได้บอกเขาหรอก เขามีล่ามมาด้วย เขาพูดว่าลูกกับเขาเป็นสามีภรรยากัน แม่ไม่เชื่อ เลยด่ากลับไป พวกนั้นเลยยอมกลับไป ยังไงก็รีบกลับบ้านนะลูกแม่เป็นห่วง ไม่รู้เป็นพวกหลอกลวงต้มตุ๋นหรือเปล่า คนสมัยนี้ไว้ใจกันไม่ได้จริง เห็นหน้าตาหล่อๆขับรถเบนซ์มาแต่มาแอบอ้างกันง่ายๆคิดว่าแม่จะเชื่อเหรอ”
นัทมนจะหัวเราะก็ไม่ออก จะร้องไห้ก็ไม่ได้ ทำได้แต่ตอบกลับ “นัทจะรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้ค่ะแม่” เธอวางสายแล้วเงยหน้ามองคนที่กอดอกยืนมองเธออยู่
ผ่านไปสักพักเพลิงโทสะนัยน์ตาของนัทมนค่อยๆลดลง ไม่ใช่โกรธคนที่พยายามจะพรั่งพรูคำอธิบาย แต่ลูกน้องเขามันจะเอารถของเธอไปไ
