บทที่ 31
วางแผนอนาคต
หลังจากที่น้ำมนต์กลับไป ฉันก็ต้องเข้ามาสารภาพความผิดที่ตัวเองไปก่อเอาไว้ พวกพี่ ๆ เข้าใจไม่ได้โกรธอะไรฉันแต่ไม่อยากให้ฉันต้องมาเจ็บตัวเพราะเรื่องพวกนี้
ฉันพยายามอธิบายแล้วว่าฉันก็ไม่ได้อยากทำร้ายตัวเอง ถ้าฉันปล่อยเอ้อระเหยเผลอ ๆ คนที่เจ็บหนักก็คือตัวฉันเองนี่แหละ
พี่ภีมเข้าใจเขาทายาให้ฉันแล้วก็หอมหน้าผากของฉัน ปล่อยให้ฉันนอนหลับพักผ่อน ส่วนพวกเขาต้องแยกย้ายกันไปเข้าห้องตัวเองเพื่ออ่านหนังสือและวางแผนงานต่าง ๆ
ในปีสุดท้ายของพี่ริวกับพี่ไนท์ ทั้งสองต้องเริ่มดูแลบริหารธุรกิจของครอบครัว พี่ไนท์เริ่มไปดูไซต์งานกับคุณพ่อของเขา เริ่มมีบทบาทในการวางแผนโครงสร้างบ้านจัดสรรในแถบปริมณฑล
ส่วนพี่ริวได้ดูแลกิจการของครอบครัวและของเขาเองที่ทำกับน้องชาย นั่นก็คือร้านเหล้าทุกเที่ยงคืน มันกลายเป็นที่นัดหมายของเหล่านักศึกษาและขาจรที่ต้องแวะมาเที่ยว
ส่วนพี่ภีมจะเป็นอะไรได้ถ้าไม่ใช่คุ
