พิมนราทำงานไปใจลอยไป ทำให้มีดที่กำลังหั่นผักอยู่บาดนิ้วเป็นแผลใหญ่
“อุ๊ย...”
“ตายแล้ว นี่หล่อนหั่นยังไงยะ ให้มีดบาดน่ะ”
เจ้สมปองหันมาเห็นพอดีจึงต่อว่าอย่างโมโห แต่กระนั้นก็มีความเป็นห่วงซ่อนอยู่
“แล้วนี่เจ็บมากไหมเนี่ย ไปๆ ไปห้องพยาบาลเร็ว”
“ฉันขอโทษค่ะเจ้ ฉันซุ่มซ่ามเอง”
“ไม่ต้องมาพูดมาก รีบไปทำแผลที่ห้องพยาบาลด่วนเลย ไปสิ”
“ค่ะๆ”
พิมนราเอามือกดแผลไว้ แต่กระนั้นเลือดสีแดงสดก็ยังไหลออกมาไม่หยุด หล่อนรีบเดินออกจากห้องครัว มุ่งหน้าสู่ห้องพยาบาล แต่ระหว่างทางก็สวนกับลีโอนาโดที่หน้าลิฟต์เสียก่อน เขาเดินมากับผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนเดิม
หล่อนทำเป็นมองไม่เห็นเขา และกำลังจะเดินผ่าน แต่เขาตะโกนถามเสียงดังเสียก่อนพร้อมกับถลาเข้ามาหยุดใกล้ๆ
“เธอไปทำอะไรมาน่ะ”
แม้จะรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากเขา แต่กระนั้นก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี เพราะข้างกายของเขามีผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ด้วย
“มีดบาดน่ะค่ะ”
เขาจับมือ
