ช่วงเวลากลางดึก.....
ดวงตากลมๆค่อยลืมตาตื่น อุณหภูมิภายในห้องค่อยข้างเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ในตอนค่ำสกายได้ออกคำสั่งให้โนวา นอนรอที่ห้องเขา ครั้นจะออกไปก็กลัวคนเห็นเข้า จึงถือวิสาสะใช้เสื้อยืดตัวใหญ่สีเทาสวมใส่เพียงตัวเดียว ไร้เครื่องห่อหุ้มปกปิดภายใน
"ทำไมยังไม่นอน" ร่างกำยำนั่งลงปลายเตียง สายคมไล่มองคนบนเตียง ไม่เคยมีใครได้สัมผัส นับเป็นความรู้สึกเอ่อล้นภายใน ที่ไม่สามารถอธิบายได้ ในเวลามีคนรอเขากลับมา แม้จะไม่ได้คิดเช่นนั้นตาม
"พี่สกายทำวาตื่นต่างหาก มันแปลกที่...ขอวากลับห้องนะ" ร่างบางลุกชันตัวนั่ง ใบหน้าใสงัวเงีย อย่างน่าหมั่นเขี้ยว ที่มีแสงไฟสลัวจากหัวเตียง คงจะไม่เห็นปากหนายิ้มกว้างจนเห็นขาวเรียง
"รอแปลบนึง เดี๋ยวมากล่อม" นิ้วยาวไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำ ถอดโยนไว้กับโซฟา เผยกล้ามมัดเรียงตัวสมบูรณ์แบบ รอยสักขนาดใหญ่เต็มหลัง เพิ่มความสง่าให้ไม่น้อย ดีดตัวลุกขึ้นยืนคว้าผ้าเช็ดตัว
