" รู้ว่าพี่จ้าวเป็นรองผู้จัดการของโรมแรมเมฆสรรค์ แล้วยังไม่รีบก้มหัวขอโทษอีก " ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ รองผู้จัดการจ้าวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วหยางเฉินก็ยิ้มออกไปพร้อมกับพูดไปด้วย " เป็นแค่รองผู้จัดการมันยิ่งใหญาขนาดนั้นเลยหรือไง ทำไมฉันต้องไปขอโทษด้วย และฉันก็เป็นลูกค้าด้วย "
" เหอะ! " เสีงของรองผู้จัดการจ้าวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก แล้วพูดต่อ " คนอย่าแกนะเหรอเป็นลูกค้า พูดไม่ดูสารรูปของตัวเองเลย " รองผู้จัดการจ้าวผู้ออกมา แล้วก็ก้มมองที่ตัวของหยางเฉินตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาเหยียดหยาม
" ฮึฮึ "
" ฮึฮึ "
" ฮึฮึ "
เสียงคนผู้คนที่ยืนดูอยูาพากันหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงชอบใจ หลังจากที่รองผู้จัดการจ้าวพูดจบ " รปภ. ยังไม่รีบลากตัวมันออกไปอีก แกอยากออกเองใช่ไหม " รองผู้จัดการจ้าวหันไปหารปภที่ยืนอยู่ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกำลังขมขู่
"....มะ ไม่ครับ ผมจะรีบจัดการให้เลย " รปภที่โดนยืนอ
