ร่างกายของหลงเย่าที่มีดบาดแผลตรงส่วนของลำตัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้นคือสิ่งที่ริวเอนกำลังเห็นอยู่ ' ....ไม่จริงใช่ไหม เรื่องแบบนี้มัน.... ' ริวเอนคิดในใจหลังจากที่เห็นภาพด้าหน้าของตัวเองตอนนี้ ที่เห็นเพียงตรงส่วนกลางลำตัวขนาดใหญ่ของหลงเย่ามีบาดแผลเพียงนิดเดียวจนแทบไม่ได้รับความเสียหายอะไร
ส่วนทางหลงเย่าตอนนี้ก็กำลังทำหน้าอึ้นกับภาพที่ตนเองเห็นอยู่ตอนนี้เหมือนกัน หลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บจากการรับการโจมตีเมื่อคู่ และก็หันไปทางพวกทหารที่กำลังสร้างค่ายกลอยู่ด้วยอารมณ์โมโหอย่างสุดคือพร้อมกับพูดออกไปด้วย " เป็นแค่มนุษย์ชั้นนต่ำแต่กล้ามาทำให้ข้าคนนี้มีบาดแผลได้เหรอ!!!! งั้นก็อย่ามีชีวิตอยู่เลย- "
" ฉันสั่งนายว่าอะไร!!! " ขณะที่หลงเย่ากำลังตะโกนไปทางพวกทหารด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสียอยู่นั้น เสียงของหยางเฉินก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหลงเย่าด้วยน้ำเสียงแข็ง เมื่อหลงเย่าได้ยินเสียงของหยางเ
