เช้านี้ทรรศนัยต้องแปลกใจเพราะภรรยาสาวยังนอนหลับซุกกายอยู่กับอกไม่ตื่นไปเตรียมอาหารเช้าให้เขาและลูกเหมือนทุกครั้ง แต่เมื่อคิดได้ว่าเมื่อคืนนี้หญิงสาวฝันร้ายตื่นมากลางดึก เขาจึงปล่อยให้เธอได้นอนต่อตามสบาย ชายหนุ่มค่อยๆ ประคองศีรษะภรรยาที่หนุนแขนอยู่วางบนหมอนอย่างอ่อนโยน เพราะกลัวจะรบกวนการนอนของเธอ หลังจากนั้นเขาจึงลงจากเตียงเดินไปดูลูกสาวตัวน้อยที่ห้องข้างๆ
“ว่าไงคะ สาวน้อยของพ่อตื่นแล้วเหรอ” ทรรศนัยทักทายลูกน้อยที่งัวเงียลุกขึ้นนั่งพอดี เมื่อเห็นบิดาก็ชูสองแขนให้อุ้ม
“แดดดี๊” ลูกสาวเรียกเขาตามที่แคทเธอรีนเรียกบิดา แม้เขาจะสอนให้เรียกว่าพ่ออย่างไรหนูน้อยก็ยังไม่ยอมเปลี่ยน
“ไปอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ” ทรรศนัยอุ้มลูกมาส่งให้อรพี่เลี้ยงที่มารดาของเขาส่งให้มาคอยช่วยดูแลหลานสาวและช่วยดูแลบ้าน ซึ่งเขาและแคทเธอรีนมีความเห็นตรงกันว่าต้องการความเป็นส่วนตัว จึงให้แม่บ้านควบตำแหน่งพี่เลี้ยงเดินทางไปกลับ
