แคทเธอรีนถูกพามายังห้องนอน พลกฤตวางร่างกลมกลึงไว้บนเตียง ในขณะที่หญิงสาวพยายามจะกระถดตัวถอยหนีและมองมาด้วยสายตารังเกียจ
“จุ๊จุ๊ ไม่เอาน่าคนสวย อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น เผลอๆ ถ้าได้นอนกับผมแล้วคุณอาจจะลืมไอ้ทรรศนัยไปเลยก็ได้นะ ผมไม่มีอะไรน้อยหน้ามันสักอย่าง หันมาคบกับผมแทนดีไหม”
“ไม่ คนอย่างแกไม่มีอะไรเทียบคุณทรรศได้สักอย่าง ไม่มีวันเทียบได้ โอ๊ย” พลกฤตบีบแก้มแคทเธอรีนอย่างแรงเมื่อถูกจี้ใจดำ ก่อนจะแสยะยิ้มชนิดที่ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกขนลุกชันไปทั่วพรางกราย
“โอเค๊ เรื่องธุรกิจผมอาจจะแพ้มัน แต่เรื่องบนเตียงมาดูกันว่าผมจะสู้มันได้ไหม”
“กรี๊ด” แคทเธอรีนกรีดร้องเมื่อสายเสื้อเส้นเล็กถูกปลดออกจากไหล่ หญิงสาวดิ้นสุดแรง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะสู้สุดชีวิตและจะไม่ยอมให้พลกฤตแตะต้องเธอเป็นอันขาด ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูช่วยต่อลมหายใจให้เธอในขณะที่พลกฤตสบถอย่างหัวเสีย
“ใครวะ”
“ญาญ่าเอง แหม…ไม่ได้ตั้
