1 บทนำ
1666 Words
สวัสดีฉัน "เจิน รมิดา"
ตอนนี้อายุ 21 ปี เรียนอยู่ชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง และตอนนี้ก็ต้องฝึกงานก่อนที่จะเรียนจบ และที่ที่ฉันตั้งใจจะมาฝึกงาน ก็คือบริษัท PLogitech ของเฮีย ที่เป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง ชื่อเฮีย "ปริ้น ปริญ" จากเรื่อง "รักเกินห้ามใจนายเพลย์บอย" และที่สำคัญไปกว่านั้น เมื่อฉันเรียนจบไป ฉันก็ต้องมาทำงานเป็นรองประธาน ที่บริษัทแห่งนี้
ตระกูลของฉันเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมาก ครอบครัวของฉันก็ร่ำรวย แต่เมื่อหลายปีก่อน พ่อของฉันเกิดมีปัญหากับผู้ร่วมหุ้น แล้วก็เกิดธุรกิจล้มหนักไปช่วงหนึ่ง แต่ก็ยังดีที่ได้เพื่อนของแม่ ที่เป็นมหาเศรษฐีที่รวยกว่า อย่างคุณป้า ดาว ดารา เข้ามาช่วยพยุงกิจการ จนทำให้กิจการกลับมารุ่งเรืองเหมือนเดิม และครอบครัวฉันก็เคารพครอบครัวเขาดั่งผู้มีพระคุณ
และวันนี้ก็เป็นวันฝึกงานวันแรก ฉันอยากมาฝึกงานที่นี่มาก เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะคนที่ฉันรักอยู่ที่นี่ "เฟย ชยกร" คือคนรักของฉัน แต่ฉันคงไม่ใช่คนรักของเขาหรอก
ฉันรักเฮียเฟยมาก เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เฮียเฟยเป็นคนที่ครอบครัวของเฮียปริ้นรับอุปการะ ส่งเสียเล่าเรียน จนเรียนจบถึงปริญญาโท ด้วยความขยันของเขาเอง ตอนนี้เขาก็ได้รับตำแหน่ง เป็นถึงผู้บริหารคลังสินค้าที่บริษัท นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันอยากมาฝึกงานที่นี่...
"เจิน แกเป็นอะไรหรือเปล่า" หลิน รรินดา เพื่อนสนิทของรมิดาก็เอ๋ยทัก เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งไป
"ปะ...เปล่า เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ ฉันอยากฝึกงาน จะแย่อยู่แล้ว"
"ฉันเชื่อแล้ว เมื่อคืนนี้แกก็นอนไม่หลับทั้งคืน"
"ฉันหรือแกกันแน่"
"เอิ่ม... ก็ฉันตื่นเต้น อย่างที่บอกไปไม่รู้จะเจออะไรหรือเปล่า"
"แกจะกลัวทำไม เราไม่ได้ไปทำอะไรใครซะหน่อย แต่ถ้าใครมาทำก็อย่ายอมนะ"
"จ่ะ ยัยละครคุณธรรม ยัยที่จริงแล้วฉันคือรองประธานบริษัท" รรินดาก็พูดพร้อมยิ้มออกมา เนื่องจากรมิดา บอกกับเธอว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง จะมาฝึกงานแบบนักศึกษาฝึกงานธรรมดา ไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นใครในบริษัทนี้
"หึ จะได้รู้ด้วยไงว่าใครเป็นยังไง" แล้วก็จะได้รู้ด้วย ว่าใครเข้าใกล้เฮียเฟยของเธอหรือเปล่า ถ้ามีนะ เธอจะจัดการให้เด็ดขาดเลยคอยดู
รมิดากับรรินดา เดินเข้ามาภายในบริษัท ด้วยชุดนักศึกษาสุดสวยทรงรัดรูป ปกติแล้วรมิดา จะชอบใส่กระโปรงสั้น แต่งตัวเปรี้ยวเล็ดแบบนี้ปกติอยู่แล้ว แต่รรินดาเพื่อนรักของเธอ ไม่ใส่แบบนี้ยัยหลินจะแต่งตัวเรียบร้อยมาก จนเมื่อเลิกกับแฟนหนุ่ม เธอก็บังคับเพื่อนว่าต้องแต่งตัวสวย ๆ ให้เหมาะกับความสวย พร้อมพาไปซื้อชุดใหม่ มาใส่ให้สวยแซ่บสุด ๆ ไปเลย
"เจินทำไมพนักงานที่นี่ แต่งตัวกันเยอะจัง"
"แกหมายถึงแต่งตัวโป๊กันใช่ไหม" เธอถามเพื่อนรักแสนซื่อพร้อมกับยิ้ม ชอบใจในความไร้เดียงสานี่ รรินดาเพื่อนเธอคนนี้ เป็นคนดีและที่สำคัญสวยมาก หลายครั้งที่เธอเชียร์ อยากให้คบกับพี่ชายตัวเอง เธอจะรู้สึกยินดีมาก แต่ดูทรงแล้วยังไงก็คงจะเป็นไปไม่ได้ ก็เฮียปริ้นหน่ะสิ เป็นคนเจ้าชู้มาก แล้วดูเพื่อนของเธอก็เรียบร้อยมาก ช่างไม่มีอะไรเข้ากันได้เลย
"ใช่ แกดูแต่ละคนสิ" รรินดาก็มองไปรอบๆ จนเธอต้องมองตาม
"ก็แต่งตัวมาอ่อยประธานบริษัทไง" เธอก็ตอบเพื่อนรักให้กระจ่าง เมื่อเห็นสีหน้าตกใจแบบนั้นแล้ว ก็นึกอยากขำขึ้นมา
"ยังไงนะ" รรินดาก็ยังถามอย่างไม่เข้าใจ
"เอาเถอะ ไว้แกเห็นเฮียฉันแกก็จะเข้าใจเอง"
"แล้วเฮียแกสนใจพนักงานด้วยเหรอ" รรินดาก็เอามือป้องปากกระซิบถามด้วยความอยากรู้
"เอ่อ ก็เขาหล่อมีสิทธิ์เลือกอะ ใครสวยก็คงเล่น ๆ ไปด้วย"
"มีแบบนี้ด้วยเหรอ" รรินดาเบิกตากว้าง อย่างไม่อยากจะเชื่อ
"เออ แล้วแกดูยัยคนนั้น" รรินดาพูดพร้อมกับโบ๊ยปากไปหานักศึกษาสองคนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง
"..." รรินดาก็มองตามไป ซึ่งผู้หญิงหนึ่งในนั้นก็สวยและน่ารักมาก
"คนนั้นชื่อยัยดาว เป็นน้องสาวของเฮียดิน เพื่อนสนิทเฮียฉัน แล้วนางก็ชอบเฮียฉันและก็คาดหวังเอาไว้จะมาฝึกงานที่นี่"
"อ่อ ก็คือคนนี้จะได้ฝึกงานอยู่กับเฮียแกใช่ไหม"
"ก็คงงั้นแหละ เฮียน่าจะเลือกให้เป็นผู้ช่วยพี่อร เพราะเฮียเขาไม่ชอบให้คนอื่นไปวุ่นวายมาก อย่างยัยดาวนี่ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เฮียคงจะโอเคกว่าคนอื่น"
"อ่อ แล้วเฮียแกชอบคนชื่อดาวนั่นไหม" รรินดาถามพร้อมกับทำท่าทีอยากรู้
"ไม่รู้สิ แต่นางก็สวยนะ ถ้าใกล้ชิดกันทุกวันถึงสี่เดือนก็ไม่แน่" ซึ่งเธอเองก็ไม่มั่นใจในตัวเฮียเหมือนกัน ยิ่งมีสาว ๆ สวย ๆ มาอยู่ใกล้ทุกวันแบบนั้น ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็คงบ้าไปแล้ว
และรรินดาก็คิดตามว่า มาฝึกงานแล้วได้อยู่กับคนที่ชอบนานถึง 4 เดือน มันจะรู้สึกดีขนาดไหนและการที่ ท่านประธานเลือกนักศึกษาฝึกงานให้ไปอยู่ใกล้ๆ ได้ทำงานด้วยแบบนั้น ก็คงเป็นคนที่พิเศษต่อกันอยู่ไม่น้อยนั่นแหละ
เมื่อดาวเห็นว่ารมิดามองมาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยจะดีด้วย ก็เกิดอาการไม่พอใจขึ้นมา แต่ไหนแต่ไรรมิดาก็ไม่ชอบเธออยู่แล้วเธอรู้ดี ส่วนเธอก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องชอบยัยนี่ด้วยเช่นกัน
แต่ด้วยมาฝึกงานที่เดียวกันและต้องเจอกันอีกถึง 4 เดือน แล้วเพื่อนยัยเจินที่ยืนอยู่ข้างกันก็หน้าตาสวยซะด้วยสิ เห็นแบบนั้นก็แอบหมั่นไส้ไม่น้อย แต่เธอก็ทำใจปั้นหน้าและเดินเข้าไปทักทายทั้งสองคนอย่างเป็นมิตร
"สวัสดีเจิน" พูดยังไม่ทันจบดาวก็เดินเข้ามาทักทาย
"อือ" เธอตอบแค่สั้นๆ จนคนที่เข้ามาทักหน้าเสีย
“เจิน” รรินดาที่เห็นแบบนั้นก็สกิดเพื่อนรักให้ตอบใหม่ดี ๆ
"ใครจะคิดเนอะว่าจะมาฝึกงานที่เดียวกัน" รมิดาพูดแล้วก็หันไปมอง ด้วยสายตาที่เย่อหยิ่ง
"ดาวก็ตั้งใจไว้แต่แรกอยู่แล้วว่าจะมาฝึกงานที่นี่ ดาวก็นึกว่าเจินจะไปฝึกกับคุณหงส์ซะอีก" เพราะรู้ว่ารมิดากลัวหงส์หยก พี่สาวที่ค่อนข้างจะดุและเจ้าระเบียบมาก ก็เลยจะหาเรื่องมาพูดแกล้ง
"นี่ดาว!" และรมิดาก็เสียงดังขึ้น
"เจิน ไม่เอา" และรรินดาก็ห้าม
ไม่ให้เธอหัวเสียไปกว่านี้
"นี่เพื่อนเจินหรอ เราดาวนะนี่ออยเพื่อนเรา"
"สวัสดีเราชื่อหลินนะ" รรินดาแนะนำตัวพร้อมยิ้มให้แบบไม่คิดอะไร
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เพราะยังไงเราก็ต้องเจอกันไปอีกหลายเดือน" ดาวก็พูดดีด้วยท่าทางที่น่ารักและเป็นกันเอง
"จ้า ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" รรินดาก็ยิ้มให้ คนอะไรทั้งสวยทั้งน่ารัก แปลกใจไม่น้อยที่รมิดาไม่ชอบดาวคนนี้
"สวัสดีค่ะ น้อง ๆ มาครบกันแล้วใช่ไหม" และอรทัยก็เดินเข้ามาทักทายทุกคน
"สวัสดีค่ะพี่อร" ดาวก็รีบเสนอหน้าทักทายก่อนใคร
"สวัสดีค่ะน้องดาว"
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่อร ยังไงดาวก็จะได้อยู่กับพี่อรใช่ไหมคะ" ดาวถามด้วยความตื่นเต้น
"อันนี้แล้วแต่ท่านประธานค่ะ เดี๋ยวให้ท่านเลือกตอนเข้าประชุมนะคะ พี่ยังบอกอะไรไม่ได้ให้ท่านเป็นคนบอกหน้าที่กับน้อง ๆ เองนะคะ" อรทัยพูดพร้อมกับยิ้มบางให้ เธอรู้ดีว่ายังไงดาวก็ต้องได้มาฝึกงานกับเธอ เพียงแต่เธออยากให้ปริญเป็นคนแจ้งเองดีกว่า
"ค่ะ..." ดาวก็ทำหน้าเจื่อนทันที ทำให้รมิดาที่อยู่ตรงนั้น อยู่ๆ ก็ยิ้มเยาะเย้ยออกมา และดาวก็หันมามองด้วยความไม่พอใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้ามาให้เป็นปกติ
"สวัสดีค่ะพี่อร / สวัสดีค่ะ" รมิดากับรรินดาก็ทักทายตาม
"สวัสดีค่ะน้องเจิน สวัสดีค่ะน้อง..."
"หลินค่ะ" รรินดาพูดพร้อมกับยิ้มให้
"อ๋อโทษทีค่ะพี่ลืม" อรทัยก็ยิ้มให้เช่นกัน และเธอก็รู้สึกชอบใจเด็กคนนี้ไม่น้อย เธอดูคนออกว่าคนนี้ต้องเป็นคนน่ารักและนิสัยดีมากแน่ๆ
"ขอโทษที่มาช้าครับพอดีรถติด แฮกๆ" ชายหนุ่มอีกคนก็มาตามหลัง หน้าตาหล่อเหลาแถมดูฉลาดมากด้วย
"น้องอาร์ตนะคะ"
“ครับ” ชายหนุ่มก็พูดพร้อมกับเหนื่อยหอบ
"ใจเย็น ๆ ค่ะ ถ้าทุกคนมาครบกันหมดแล้ว งั้นเชิญที่ห้องประชุมเลยค่ะ ท่านประธานมา 10 โมงนะคะ เดี๋ยวไปนั่งทานของว่างรอกันก่อน"
“ค่ะ” แต่ละคนก็ยิ้มให้อย่างยินดี ตื่นเต้นไม่น้อยเลยที่จะได้เจอท่านประธานในวันนี้
- Writer
