หลังจากที่คุยกับทั้งคู่ รมิดาก็ลงมาล่ำลาทุกคน เพราะกว่าเธอจะได้มาทำงานจริง ๆ ก็อีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ตอนนี้ทุกคนที่ทำไม่ดี ก็คงต้องปรับเปลี่ยนตัวเองในช่วงนี้
“เจินต้องขอขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนนะคะ ตอนนี้ก็สิ้นสุดการทำงานในฐานะนักศึกษาฝึกงานของเจินแล้ว แต่เราทุกคนต้องได้เจอกันอีกแน่ ๆ ค่ะ หมายถึงถ้าใครยังอยู่นะคะ”
แต่ละคนก็ต้องสะดุ้งกับประโยคหลัง เพราะถ้าไม่ได้ทำงานที่นี่ต้องลำบากกันหมดแน่ ๆ ไหนจะรถไหนจะบ้านไหนจะคอนโด ส่งพ่อแม่อีกต่างหาก ใครมันจะอยากเดือดร้อนในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้กันล่ะ
“เอ่อ คุณเจินคะ พี่ขอโทษนะคะ กับทุกอย่างที่เกิดขึ้น” หนึ่งในคนที่เคยทำไม่ดีกับเธอก็พูดขึ้น ด้วยที่รู้สึกร้อนตัว
“ค่ะ พี่ก็เหมือนกันค่ะคุณเจิน พี่ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าพี่ทำอะไรให้ไม่พอใจลงไป
“เอ่อพี่ก็ด้วยนะคะ พี่คงรู้เท่าไม่ถึงการ”
แต่ละคนก็ได้แต่มาขอโทษและหาข้ออ้างให้ตัวเอง เพราะตอนนี้นึกไปถึงแค่ผลที่จะตามมา
