“อดทนอีกนิด แล้วก็ไม่ต้องเกร็ง” ธีภพกระซิบข้างหูหญิงสาวเสียงพร่า
ธารพิมลพยายามทำตามที่ชายหนุ่มบอก ก่อนที่ความเจ็บเมื่อสักครู่จะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านตามจังหวะการจ้วงโจนของชายหนุ่ม หญิงสาวเริ่มแอ่นสะโพกรับกับสัมผัสของชายหนุ่ม เพลงรักของชายหนุ่มหญิงสาวซึ่งโหยหาซึ่งกันและกันโหมกระหน่ำขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ทั้งสองจะควงคู่กันถึงฝั่งฝันในที่สุด
บทเพลงรักที่เต็มไปด้วยความถวิลหาถูกโหมกระหน่ำอยู่ตลอดทั้งคืน จนกระทั่งชายหนุ่มหมดแรง เขาจึงปล่อยให้หญิงสาวได้พักผ่อน แล้วประคองกอดคนตัวเล็กให้หลับไปในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของเขา
เช้าวันต่อมา...
แม้จะเหนื่อยล้าเพียงใดธารพิมลก็ลุกขึ้นมาแต่เช้า เธอไม่อยากให้คุณพัชรีมองเธอไม่ดี ถึงแม้ว่าธีภพจะต้องการให้เธอพักผ่อนต่อ แต่หญิงสาวก็รั้นที่จะลงมาจัดเตรียมอาหารสำหรับทุกคน และเมื่อเวลาอาหารเช้ามาถึง ธีภพก็ลงมารับประทานอาหารเช้า พร้อมกับคุณพัชรีที่จูงมือหลานส
