“แม่เห็นด้วย เอาเป็นว่าเดี๋ยวแม่ไปดูฤกษ์แต่งงานให้ ถึงจะอยู่ด้วยกันแล้ว เรื่องฤกษ์ยามก็สำคัญเหมือนเดิม การเริ่มต้นใหม่ที่ดี มันก็มีชัยไปกว่าครึ่ง เดี๋ยวเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของแม่แล้วกัน ส่วนเรื่องจัดงานลูกก็น่าจะรู้จักแม่คนนี้ดี อยากได้ใหญ่ๆ ใช่มั้ย แขกสักสองพันคนพอมั้ย เดี๋ยวแม่จะจัดการให้” คุณพัชรีเอ่ยออกมาด้วยความเต็มใจ ท่านไม่รู้ว่าบุตรชายจะใช้งานนี้เพื่อที่จะบอกเล่าเรื่องราวของเขาและลูกสะใภ้ของท่าน แต่ไม่ว่าอย่างไรท่านก็เห็นว่ามันสมควรอย่างยิ่งที่จะให้เกียรติผู้หญิงที่จะใช้ชีวิตด้วย โดยการจัดการแต่งงานให้ถูกต้อง และก็บอกทุกคนให้ได้รับรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือภรรยาของเขานั่นเอง
“เอาแบบที่คุณแม่เห็นสมควรเลยครับ แขกสักสองพันคนกำลังดีเลย” ธีภพเห็นด้วยกับมารดาของตนเอง เขาต้องการที่จะจัดงานใหญ่ขนาดนี้ มารดาของเขาช่างรู้ใจเขาที่สุด
“งั้นเดี๋ยวเรื่องนี้แม่จัดการเอง ที่เหลือลูกก็ไว้ค่อยคุยกับ
