โซ่เสน่หาเมียบำเรอ

เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา...1

ห้าปีก่อน....

ธารพิมลในวัยที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ต้องมาพบกับข่าวร้าย เมื่อยายที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งลำไส้ ดังนั้นเพื่อการรักษาที่ทันท่วงที หญิงสาวจำเป็นต้องหาเงินก้อนใหญ่ เพื่อที่จะได้พายายของเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลเอกชน ก่อนที่เนื้อร้ายจะลุกลามไปมากกว่านี้

แต่ด้วยวัยเพียงเท่านี้ ทำให้หญิงสาวไม่สามารถหาทางอื่นได้ เธอจึงไปปรึกษากับดารัณเพื่อนสาวคนสนิทของเธอ ซึ่งทำงานเป็นเด็กไซด์ไลน์ เพื่อส่งเสียตนเองเรียน หลายคนอาจจะมองว่าเป็นอาชีพที่ไม่ควรคบหาอย่างยิ่ง แต่นอกเหนือจากอาชีพที่ดารัณทำแล้ว เธอถือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของธารพิมลก็ว่าได้ ดังนั้นวันนี้หญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะขายความบริสุทธิ์ที่มี เพื่อแลกกับการต่อลมหายใจให้กับยายอันเป็นที่รัก ต่อให้มันจะต้องแลกกับความเจ็บปวดทั้งชีวิตของเธอก็ตาม ธารพิมลยอมแลกเพื่อยายของเธอ

“พิมแน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ เราบอกก่อนนะ สิ่งที่เราทำมันไม่ดี เราไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเป็นแบบเรา” ดารัณกล่าวเตือนเพื่อนสาวคนสนิทด้วยความหวังดี

“มันไม่มีทางอื่นแล้วนี่นา เราต้องการเงินจำนวนมาก เพราะถ้าขืนยายต้องรอคิวรักษาที่โรงพยาบาลรัฐบาล มีหวังยายรอไม่ไหวแน่ๆ” ธารพิมลน้ำตาคลอเมื่อเอ่ยถึงยายผู้เป็นที่รัก

“แล้วพิมต้องการเท่าไหร่ เราจะพยายามหาคนที่ให้มากที่สุดให้” ดารัณรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้แน่วแน่เพียงใด เธอเลยเลือกที่จะปล่อยให้เพื่อนทำตามที่ใจต้องการ เพราะเป้าหมายของเพื่อนคือการต่อลมหายใจของยายอันเป็นที่รัก ดังนั้นธารพิมลคงไม่มีวันยอมล้มเลิกความตั้งใจเป็นอันขาด

“เราต้องการสักแสนหนึ่ง มีที่ไหนเขาจะยอมจ่ายมั้ย” ธารพิมลเอ่ยเสียงเบา เธอรู้ว่าค่าตัวที่เธอตั้งนั้นมันสูงมาก แต่ถ้าน้อยกว่านั้น มันคงจะไม่พอที่เธอจะใช้รักษายายของเธอ ระหว่างที่เธอต้องหางานทำช่วงนี้เธอจำเป็นอย่างมากที่ต้องได้เงินก้อนใหญ่นี้

“มันสูงมากเลยนะพิม แต่เราจะพยายามหาให้ได้ เราไม่อยากให้ตัวต้องมาติดอยู่ในวังวนอุบาทว์เหมือนเรา” ดารัณกล่าวด้วยความจริงใจ เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องกลายมาเป็นสาวไซด์ไลน์แบบเธอ เพราะการหาเงินได้มากๆ มันทำให้ดารัณเสพติดความสบายจากอาชีพนี้ เธอจึงไม่ยอมไปหางานอย่างอื่นทำเพื่อส่งเสียตนเองเรียน ทั้งที่ตอนนี้เธอสามารถหางานประเภทนั้นได้ ดังนั้นเมื่อเพื่อนกำลังจะเข้าสู่สายทางบาปเช่นนี้ เธอจึงไม่อยากให้เพื่อนยึดติดกับความสบายเช่นเธอ

“แต่ถ้ามันน้อยกว่านั้น มันคงไม่พอค่าใช้จ่ายของยายน่ะรัณ ยังไงรัณก็ช่วยเราหน่อยนะ เราไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว” ธารพิมลกุมมือเพื่อสาวไว้แน่น เธอฝากความหวังไว้ที่ดารัณ เพราะนี่คงเป็นหนทางเดียวที่เธอจะหาเงินได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้ทันต่อการรักษายายของเธอ