โซ่เสน่หาเมียบำเรอ

เพื่อเงิน

หลังจากที่ธารพิมลตรวจโรคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สามวันต่อมาหญิงสาวก็ได้ถูกเชิญตัวมาเซ็นรับทราบเงื่อนไขการทำงานของเธอคืนนี้ เมื่ออ่านทำความเข้าใจเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจรดปลายปากกาลงที่สัญญาทันที ซึ่งเนื้อหาในสัญญานั้นป้องกันการแบล็คเมล์จากผู้หญิงที่ซื้อมาเพื่อบำเรอความสุขชั่วข้ามคืนเช่นธารพิมล

“แล้วฉันต้องทำงานวันไหนคะ” ธารพิมลกลั้นใจถามเลขาหนุ่มของนายจ้างเธอออกไปด้วยความตื่นกลัว

“วันนี้เย็น ผมจะส่งรถมารับคุณที่นี่ เตรียมตัวให้พร้อมด้วย” เมธัสกล่าวเสียงเย็น

“ไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ ขอเวลาฉันทำใจก่อนได้มั้ย” ธารพิมลกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วคุณก็ต้องทำอยู่ดี อย่าทำให้นายผมรู้สึกไม่พอใจดีกว่า” เมธัสกล่าวเตือนหญิงสาว

“แล้วนายของคุณดุมากมั้ยคะ” ธารพิมลเอ่ยถามด้วยความหวั่นเกรง

“ไม่ดุหรอกครับ ถ้าคุณทำให้ท่านพอใจ” เมธัสกล่าวจบก็เดินจากไปทันที เพราะเขาไม่อยากนั่งตอบคำถามของเจ้าหล่อนอีกแล้ว ดูท่าว่างานนี้เจ้านายของเขาคงจะเจอนกแก้วนกขุนทองเข้าให้แล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าเจ้าหล่อนสวยตรงสเปคของเจ้านาย เขาไม่มีวันเลือกคนที่ไม่มีมารยาหญิงเช่นธารพิมลหรอก เพราะมันอาจทำให้เจ้านายหนุ่มของเขาเกิดความไม่พอใจเอาได้

“ทำให้พอใจ แล้วทำยังไงล่ะ” ธารพิมลบ่นพึมพำคนเดียวด้วยความหวั่นใจ เย็นนี้แล้วซินะ ที่เธอต้องทำงานที่เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะต้องทำ

หลังจากที่แยกจากเมธัส ธารพิมลก็มาหาดารัณเพื่อหาคำปรึกษา ตอนนี้ดารัณคงเป็นคนที่จะช่วยเธอได้ดีที่สุด เพราะเรื่องนี้หญิงสาวจะไม่มีวันแพร่งพรายให้ใครรู้เป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นหากยายของเธอรู้ท่านต้องผิดหวังเป็นอย่างมากแน่นอน และถ้าท่านรู้ท่านคงไม่มีวันยอมให้ธารพิมลขายศักดิ์ศรีอย่างแน่นอน

“รัณเรากลัวยังไงก็ไม่รู้” ธารพิมลเอ่ยออกมาเสียงสั่น เพราะสิ่งที่เธอกำลังจะเจอเย็นนี้มันน่ากลัวเหลือเกิน

“ตัวไหวมั้ย จะถอนตัวตอนนี้ก็ยังทันนะ เราจะบอกเขาให้ เพราะที่จริงแล้วเราก็ไม่อยากให้ตัวทำเหมือนกัน” ดารัณจ้องไปนัยน์ตาของเพื่อนสาวด้วยความจริงจัง

“ถอนตัวไม่ได้หรอก ยายเรายังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแบบนี้ ทางไหนที่จะช่วยยายได้เราต้องทำ” ธารพิมลกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว เธอไม่สามารถถอนตัวได้ เพราะเธอต้องการให้ยายได้รับการรักษาอย่างดีทีสุด