ความมืดบนท้องฟ้าเริ่มเข้าปกคลุมเมืองทั้งเมือง มีดวงจันทร์สีอร่ามดวงโตเป็นจุดสนใจให้คนแหงนขึ้นมอง
บนดาดฟ้าของเพนท์เฮ้าส์ร่างบอบบางในชุดนอนยืนมองพระจันทร์บนท้องฟ้าซึ่งมีดวงดาวนับพันล้านดวงล้อมรอบ สายลมอ่อนๆพัดผ่านร่างบางครั้งแล้วครั้งเล่า จนรู้สึกเย็นสบายไม่อยากกลับเข้าไปใช้งานเครื่องปรับอากาศด้านใน
"มาทำอะไรตรงนี้" เสียงทุ้มเอ่ยถามจากด้านหลัง ทำให้ดวงตาคู่สวยละจากท้องฟ้าหันกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น
"พระจันทร์วันนี้ดวงโตดีนะคะ" ไม่ว่าเปล่า มือนั้นพลางชี้ไปบนท้องฟ้าให้คนหน้าเดียวมองตามและก็มองตามจริงๆ
โจชัวไม่พูดอะไร เพียงแค่แหงนมองตามมือที่ชี้ขึ้นไปของฟาริน ก่อนจะหันมองเสี้ยวหน้าจิ้มลิ้มซึ่งกำลังยืนยิ้มคนเดียวในคราที่มองไปบนท้องฟ้า
"หนูชอบท้องฟ้าก็วันนี้แหละค่ะ ดวงจันทร์ก็ดวงโต ดวงดาวก็ระยิบระยับเต็มท้องฟ้า สวยดีนะคะว่าไหม..."
ประโยคหลังค่อยๆแผ่วลงเช่นเดียวกับรอยยิ้มที่ค่อยๆจางลง เมื่อ
