ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ในมือดังขึ้น นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมองเบอร์ที่ชูอยู่ ก่อนจะกดรับแบบไม่ลังเล เพราะคนที่โทรมาคือลิเดีย เพื่อนของเธอ
"ละ...ลิเดีย"
"(ยัยชา! แกอยู่ไหนเนี่ย ฉันเดินตามหาแกทั่วห้างแล้วไม่เจอ ตอนนี้แกอยู่ไหน!)" ลิเดียถามเพื่อนสาวด้วยความร้อนใจ เธอเดินตามหาสโรชาทั่วห้างสรรพสินค้า แต่ก็ไม่เจอ ความเป็นห่วงเพิ่มทวีขึ้น เมื่อมีเสียงปืนดังออกจากปลายสายของเพื่อน
"ฉะ...ฉันอยู่บนรถ"
"(แล้วทำไมมีเสียงปืนด้วย แกอยู่ไหนกันแน่!)"
"มีคนขับรถตามหลังมา พวกมันกำลังไล่ยิงฉันกับ...เอาเป็นว่าแกอย่าแจ้งตำรวจนะเข้าใจไหม"
"(แต่แกกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ)"
"ฉันไม่อยากให้เรื่องถึงหูคุณพ่อ แกห้ามแจ้งตำรวจนะ ฉันขอร้อง คะ...แค่นี้ก่อนนะ"
เธอตัดสายเพื่อนรักทิ้ง ทั้งที่ลิเดียยังพูดไม่จบ เธอไม่มีเวลามาอธิบายอะไรตอนนี้ ดวงตาคู่สวยมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของธันวา เขายังคงเหมือนเดิม ไม่ตื่นตูมหรือหวาดกลัวอ
