เขาขับรถมาโรงพยาบาลในช่วงหกโมงกว่าๆ หลังจากที่จัดการเรื่องโดโนแวนเรียบร้อย ธันวาส่งข้อความมาหาเขาบอกว่าฟารินฟื้นแล้ว ตั้งแต่เมื่อคืนเขายังไม่ได้นอน พอเสร็จเรื่องนั้นเขาก็รีบดิ่งมาที่โรงพยาบาลทันที
ประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออก รอยยิ้มบนใบหน้ามาเฟียหนุ่มค่อยๆจางลง เมื่อเตียงนอนตรงหน้าวางเปล่า ไร้ร่างเด็กสาวที่เคยนอนอยู่ ดวงตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆห้อง เดินไปหาในห้องน้ำแต่ก็ไม่มี หัวใจแกร่งกระตุกวูบ สมองเริ่มประมวลไปเองต่างๆนานา
เขาหมุนตัวเตรียมจะไปตามหาฟารินข้างนอก เท้าใหญ่หยุดชะงักลง ลมหายใจอุ่นถูกพ่นออกมาเบาๆอย่างโล่งอก ก่อนรอยยิ้มอ่อนๆจะกลับมาระบายบนใบหน้าของคนเย็นชาอีกครั้ง
"แด๊ดดี๊..." รอยยิ้มสดใสที่เขาโหยหามาหลายอาทิตย์ ตอนนี้กำลังปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเขา เขาไม่รอช้ารีบเข้าไปกอดเธอ ที่นั่งอยู่บนรถเข็นผู้ป่วยด้วยความคิดถึง
เด็กสาวกอดตอบแบบไม่ลังเล อ้อมกอดที่อบอุ่นของเขาทำหัวใจของเธอสั
