"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"อย่าลืมที่ฉันบอก ห้ามไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า"
"เข้าใจแล้วค่า~" เขาพูดแบบนี้ตั้งแต่อยู่เพนท์เฮ้าส์มาจนถึงโรงเรียนของเธอ ย้ำแต่ประโยคเดิมๆจนเธอจำได้ขึ้นใจแล้วตอนนี้ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาพูดย้ำแบบนี้ทำไม "ทำไมจู่ๆถึงพูดแบบนี้กับหนูคะ?"
"แค่ทำตามที่บอกก็พอ"
เด็กสาวทำหน้ามุ่ยนึกแล้วเชียวว่าเขาต้องไม่ยอมบอกเธอ เขาเล่นย้ำบ่อยขนาดนี้เธอคงไม่หายสงสัยหรอก เหมือนเขารู้ว่าจะมีใครมาหาเธออย่างไรอย่างนั้นแหละ
"ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นหนูไปเรียนก่อนนะคะ"
เธอไม่ซักไซ้ไล่เลียงอะไรเขาให้มากความ ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ เธอโน้มใบหน้าไปหอมแก้มเขาอย่างถือวิสาสะไม่วายจะอมยิ้มกริ่มให้ เมื่อเขาทำหน้าดุๆใส่
"หนูไปเรียนก่อนนะคะ ตอนเย็นพี่โจชัวจะมารับหนูใช่ไหม"
"อือ"
"แต่หนูยังไม่มีเบอร์พี่โจชัวเลย หนูขอไว้ได้ไหมคะ เผื่อเลิกเร็วจะได้โทรหา" เธอยื่นสมาร์ทโฟนให้เขา หวังว่าครั้งนี้เขา
