"แด๊ดดี๊~"
เสียงใสที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากงานมองเจ้าของเสียงนั้น รอยยิ้มสดใสนั้นฉีกมาแต่ไกล ร่างบอบบางทิ้งตัวลงนั่งบนตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ ลำแขนเล็กนั้นคล้องเข้าคอชายหนุ่มพร้อมหอมแก้มเขาเบาๆ
คิ้วดกขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อเห็นว่าเธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งตัวเขา แถมยังมีน้ำหอมราคาแพงกลิ่นประจำตัวติดอยู่
"ทำไมถึงใส่เสื้อของฉัน?"
"หนูใส่ไม่ได้เหรอ" เด็กน้อยถามตาแป๋ว
"ของๆฉันก็เหมือนของๆเธอ" เขาตอบกลับเสียงเรียบก่อนจะหันไปปิดโน๊ตบุ๊คที่เปิดไว้เพื่อทำงาน
ประโยคนั้นของเขาทำใจของเธอกระตุกขึ้น เธอซบใบหน้าจิ้มลิ้มลงอกแกร่งเพื่อซ่อนพวงแก้มสีระเรื่อจากเขา ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นเบอร์ที่ชูบนสมาร์ทโฟนหรูของเขา
"มีคนโทรมาค่ะ" เธอบอกเขาเผื่อว่าเขาไม่รู้ว่ามีคนโทรมา
"ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ"
"เขาอาจจะมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแด๊ดดี๊ก็ได้นะคะ"
"ฉันไม่ชอบให้มีบุคคลที่สามเวลาอยู่กับเธอ"
