ตกกลางดึกที่ทั้งคู่นอนหันหลังให้กัน แม้จะยอมร่วมนอนเตียงเดียวกัน แต่กลับเกร็งใส่กันมากกว่าเดิมเสียอีก
เพราะคำพูดและการกระทำของเขานั่นแหละ ที่ทำให้คนมีใจอยู่แล้วคิดไปไกล
ทั้งจูบทั้งลูบหัวแบบนั้น ใครจะไม่หวั่นไหวกัน
ในขณะที่เอกชยินทร์ใส่เสื้อยืดกับกางเกงขายาว ชุดนอนของอิงจันทร์ดันเป็นผ้ามันสายเดี่ยวตัวโปรดที่ชอบใส่
ปกติไม่ได้นอนด้วยกันนี่ ใครจะรู้ว่าตอนนี้เอกชยินทร์ยอมร่วมเตียงกับเธอแล้ว
“หลับหรือยัง”
“ยังค่ะ นอนไม่หลับ”
พูดจบร่างสูงก็พลิกตัวนอนตะแคงข้างหันมาทางอิงจันทร์ ก่อนจะจับร่างบางให้พลิกตัวกลับมาประจันหน้ากัน
“ทำไมถึงนอนไม่หลับ” เขาถามผ่านความเงียบ เห็นสายตาชัดเจนผ่านแสงจันทร์ที่ส่องกระทบมา
“ปกติเราไม่ร่วมเตียงกันนี่คะ พอนอนด้วยกันก็เลยไม่ชิน” เธอตอบไปตามตรง
“แล้วนอนกับฉันรู้สึกยังไง”
“ประหม่ามั้งคะ”
“ประหม่าเหรอ”
สิ้นประโยคนั้นมือหนาก็โอบรั้งแผ่นหลังเธอเข้ามาในอ้อมก
