บทที่ 5 นกเขามันร้าย nc+

1454 Words

“พร้อมเสียวไปด้วยกันยังครับผีเสื้อแสนสวยของผม” สวบ สวบ!! “อร๊าย~ ชิเอล อ๊า” เธอครางไม่ได้ศัพท์เมื่อโดนคนที่เธอครหาว่าเป็นเด็กน้อยแต่ของเขามันไม่เด็กเลย แทบทำให้เธอกระอักเลือดจนตาย เธอรับรู้ได้ถึงเลือดลมที่สูบฉีดทำงานหนักของเธอ ยิ่งเขาขยับส่วนนั้นของเขาเข้ามาในตัวของเธอมากขึ้นเลือดลมเธอยิ่งสูบฉีดจนหายใจแทบไม่ทัน “ฟัค! แน่นสัสๆ” เสียงพูดหยาบโลนดังจากใบหน้าหล่อที่ตอนนี้ยกยิ้มมุมปากให้กับหญิงสาวเล็กน้อย เมื่อเห็นผีเสื้อแสนสวยที่จับยากนักจับยากหนาที่ตอนนี้โดนเขาจับกินเสียแล้ว และอีกสักพักเขาจะจับเธอกินไม่ให้เหลือเศษซากเลยทีเดียวเชียว ตับ ตับ!! “กรี๊ด ชิเอล อือ มันเยอะไป ฉันรับไม่ไหว” “ทำไมจะไม่ไหวล่ะคนสวย แหกขาหน่อยเร็ว” ชิเอลพูดไปด้วยความตื่นเต้นยิ่งเห็นขาเรียวสั่นพั่บๆ เขาก็ยิ่งยากกระแทกให้ร่างเล็ก ๆ นี้ป่นปี้อยู่ใต้ร่างของเขาเสียจริง ปัก ตับ ตับ!! มือหนาจับขาเรียวแยกออกอีกและกระแทกสะโพกสอบเข้าหนัก ๆ จนร่างเล็กสั่นสะเทือนไปตามแรงที่เขาอัดใส่ เสียงหายใจหอบเหนื่อยของคนสองคนดังแผ่ว ๆ ให้ได้ยิน พร้อมกับเสียงกรีดร้องออกมาจากหญิงสาวที่โดนดุ้นใหญ่ ๆ กระแทกเข้าออกจนตัวเธอโยนจนน่าตกใจว่าตรงส่วนนั้นของเธอจะเหลือไหม “อ๊า~ ต่อไปเรียกฉันว่าชิเอล ห้ามเรียกว่าเด็กน้อยอีก” ชิเอลพูดเสียงแหบพร่าที่เต้างามก่อนจะยัดเต้างาม ๆ เข้าปากและดูดดึงอย่างมันเขี้ยว เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวเสียจริง ๆ เธอมันสวยทั้งตัวสมกับที่เขารอถึงสองปีเต็ม “ทำไมจะเรียกว่าเด็กน้อยมีปัญหาอะ โอ๊ย กรี๊ด ชิเอลมันเร็วไป” ตับ ตับ ตับ! สะโพกสอบรั่วสะโพกถี่ ๆ จนร่างเล็กสั่นพั่บๆ ไปตามแรง เพราะเขาต้องการสั่งสอนให้คนใต้ร่างสำนึกว่าควรเรียกเขาว่าเด็กน้อยหรือไม่ “ลองเรียกอีกสิ” “เด็กน้อย อะ อร๊าย ชิเอล” สะโพกสอบอัดเข้ามารัว ๆ อีกครั้งเมื่อหญิงสาวกล้าลองดีกับเขา “อยากลองอีกไหม” เขาก้มหน้าถามเมื่อจัดกระแทกสาวร่องเธอจนน้ำหวานสีใสไหลทะลักออกจากร่องสวาทของเธอจนเปียกชื้น “มะ ไม่แล้ว โรสขอโทษ” เมื่อได้ยินหญิงสาวเอ่ยขอโทษ ชิเอลจึงเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมาก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์อุ้มหญิงสาวในท่าลิงอุ้มแตงโดยที่ทั้งคู่อยู่บนเตียงด้วยกัน ชิเอลจัดการกระแทกเข้าหนัก ๆ จนเสียงหวานเปล่งเสียงครางแทบขาดใจออกมา เพราะเขาเข้าสุดออกสุดจนร่างเล็ก ๆ แทบหมดแรง ตุบ! ร่างสูงโยนหญิงสาวให้ลงไปนอนราบบนเตียงและเขาตามเข้ามาทาบทับโดยจับขาเรียวแนบชิดไปกับเต้าสวย ๆ สองข้าง และดุ้นใหญ่แทงใส่เข้ามาจนร่างเล็กสะดุ้งไปด้วยความเจ็บและเสียวปะปนกันไป “อื้อ ชิเอล โรสเสียวเหลือเกิน ของนายมันใหญ่มากเลย ใจจะขาดแล้ว” เธอพูดไปครางไปและเม้มปากแน่นเมื่อโดนความใหญ่โตกดกระแทกเข้าใส่ซ้ำ ๆ จนเธอพูดไม่ออกได้แต่ส่งเสียงครางอย่างน่าละอายออกมา “อ๊า ชิเอล” “อ๊า โรส อ๊า โรส” ชิเอลครางเรียกชื่อหญิงสาวและสาวสะโพกใส่ถี่ ๆ รั่ว ๆ และในที่สุดก็ฉีดน้ำรักเข้าไปในตัวของหญิงสาว เพราะเขาชักออกไม่ทันอีกอย่างไม่อยากขาดตอนเพราะมันเสียวจนเขาไม่อยากให้เซ็กซ์ของเขาและเธอสะดุดแม้แต่วินาทีเดียว “แฮ่ก แฮ่ก นกเขานายมันร้ายจริงๆ” เธอหายใจถี่รัวและเอ่ยปากชมว่านกเขาของเขานั้นมันเก่งจริง ๆ ถึงทำให้เธอหอบเหนื่อยจนตัวโยนได้ขนาดนี้ “แต่ถึงจะอร่อยยังไง หวังว่าฉันตื่นมาจะไม่เจอนายนะ” เธอยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงไปด้วยความเหนื่อยอ่อน “หึ” ชิเอลหัวเราะในลำคอและลุกขึ้นยืนเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ เพราะวันนี้เขาอารมณ์ดีและสบายตัวเหลือเกิน แค่ยกเดียวเขายังไม่รู้หรอกว่ามันดีหรือไม่ดี เพราะเขานั้นยังไม่ซะใจเลย แม่ผีเสื้อที่เย่อหยิ่งของฉันนอนหลับพักเอาแรงให้เต็มที่ละ เพราะเธอตื่นเมื่อไรเขาจับเธอกินจนเธอต้องร้องขอชีวิตเลยทีเดียว ช่วงสายของอีกวัน ร่างเล็กขยับตัวยุกยิกเมื่อรู้สึกมีของหนัก ๆ ทับมาบนร่างของเธอจนทำให้ร่างทั้งร่างของเธอเจ็บระบมไปทั้งตัว “หืม..” เมื่อลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะมีหนุ่มหล่อนอนหลับอยู่ข้างกายและแขนแกร่งของเขาก็พาดอยู่บนเรือนร่างของเธอ ให้ตายนี่เธอดื่มจนเมาและไม่รู้ว่าขึ้นเตียงกับเขาตอนไหนเชียวเหรอ หญิงสาวได้แต่ขบคิดแต่เธอก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากเพราะคุ้นหน้าว่าผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงเธอคือไอ้เด็กเปรตนี่เอง เธอไม่ใช่คนหัวโบราณที่ต้องมาแยแสเรื่องพวกนี้ เพราะเธอเองก็มีประสบการณ์อยู่บ้าง ขอแค่เขาใส่ถุงยางเธอก็ไม่ต้องกังวลอะไรใด ๆ อีก “ถุงยาง!” โรสรินตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากับเธอนั้นได้ใส่ถุงยางไหม จึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งและตลบผ้านวมที่คลุมร่างทั้งเขาและเธอออกไปที่ปลายเตียง แต่เมื่อได้เห็นขนาดนกเขาที่ถึงแม้กำลังนอนหลับสนิทแต่ทำไมขนาดของมันก็ยังยาวใหญ่ขนาดนั้น “มองขนาดนี้อยากกินอีกรอบไหม” เสียงงัวเงียที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้นพร้อมกับนอนตะแคงข้างเพื่อจ้องมองหญิงสาว “เมื่อคืนได้ใส่ถุงยางไหม” โรสรินแสร้งทำหน้านิ่งและเอ่ยถาม “จำไม่ได้เหรอ” ชิเอลหรี่ตามองหญิงสาวที่เมื่อคืนเพิ่งผ่านเวลาอันเร่าร้อนด้วยกันมาแต่เจ้าตัวกับจำอะไรไม่ได้ “อย่าเปลี่ยนเรื่อง บอกมาได้ใส่ถุงไหม” “ไม่ได้ใส่” “ฉิบหายแล้วไหมล่ะ” เธอลุกขึ้นอย่างหัวเสียและรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพราะต้องการอาบน้ำและลงไปซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ร้านขายยาด้านล่างคอนโด “จะกังวลทำไมฉันไม่ได้เป็นHIVซะหน่อย” ชิเอลเดินเข้ามาในห้องน้ำและยืนซ้อนร่างเล็กที่ไม่ทันได้ระวังตัว “ไม่ได้กลัวเป็นHIVเพราะรู้ดีว่านายคงดูแลตัวเองดีระดับหนึ่ง แต่ฉันกลัวอสุจินายมาทำให้ฉันป่องนะสิ” “เหรอ” เขาตีหน้ามึนและใช้มือลูบไล้ผิวเนียนนุ่มผ่านสายน้ำ ร่างเล็กรีบห่อตัวหนีและเขยิบหนีมือหนาที่กำลังซุกซนไปตามเนื้อตัวของเธอ “นี่เด็กน้อยถ้าจะอาบน้ำค่อยอาบต่อจากฉัน หรือไม่ก็ใส่เสื้อผ้าและออกจากห้องฉันไปซะ” โรสรินตีหน้าขรึมแม้ในใจกำลังสั่นระริกเมื่อเห็นแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาขยายเหยียดเต็มจนน่ากลัวอยู่ตรงหน้า พลางคิดอันนั้นเมื่อคืนเข้ามาในตัวของเธอได้ยังไงกัน เพราะแบบนี้ใช่ไหมเนื้อตัวของเธอถึงได้เจ็บระบมขนาดนี้ “หึ จำอะไรไม่ได้จริงๆ ด้วยแฮะ” ชิเอลยิ้มเพราะถ้าหญิงสาวจำได้เธอจะไม่มีวันเรียกเขาว่าเด็กน้อยเด็ดขาด เพราะเมื่อคืนเขาสั่งสอนเธอได้รับรู้แล้วว่าถ้าเรียกเขาว่าเด็กน้อยแล้วจะเจอกับอะไร “อะไร จะ จำอะไร ช่วยออกไปด้วย” เธอทำใจดีสู้เสือและชี้นิวมือเรียวของตัวเองออกไปทางประตู แล้วมีเหรอคนตัวสูงจะสนใจทำตามที่หญิงสาวบอก เพราะเขาเดิมดุ่ม ๆ เข้ามาใกล้จนแผ่นหลังเล็กติดกับผนังห้องน้ำขยับตัวไปไหนไม่ได้ เพราะแขนแกร่งสองข้างค้ำยันกักทางหนีของเธอเอาไว้ “สงสัยต้องทวนความจำแฮะ หึ หึ” ------------------------------ ขอบอกไว้เลยว่าชิเอลมันร้าย แต่โรสรินก็ร้ายไม่แพ้กันนะคะ ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more