“พี่โรสทางนี้ค่ะ” กชกรโบกมือเรียกเมื่อเห็นหญิงสาวที่ตัวเองนัดเดินเข้ามา
“กชคิดว่าพี่จะไม่มาแล้วเสียอีก”
“พอดีหมาที่บ้านมันงอแงขึ้นมานะคะ กว่าจะได้ออกมาพี่ขอโทษนะ” เธอเอ่ยขอโทษจากใจจริงเมื่อเห็นเด็กรุ่นน้องทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอเบ้าอย่างน่าสงสาร
“กชเหงาค่ะ ไม่มีเพื่อนเลยพี่อย่าถือสากชนะที่ชวนออกมาดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้”
“พี่ไม่ว่าอะไรหรอกพี่เองก็เป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนดีซะอีกที่ชวน พี่ไม่ได้ออกมาเที่ยวนานแล้ว”
“ดีเลยค่ะ เรามาดื่มกันดีกว่ากชสั่งเครื่องดื่มมาให้แล้ว ไม่เมาไม่กลับ เอ้าชนค่ะ” ทั้งคู่ยกแก้วขึ้นชนนั่งดื่มกันจนลืมดูเวลาโรสรินมารู้ตัวอีกทีเวลาก็เกือบตีหนึ่งแล้ว
“พี่ต้องกลับก่อนแล้วล่ะ พรุ่งนี้พี่ทำงานแต่เช้าอีก”
“กลับแล้วเหรอคะ กชกำลังสนุกเลย” เธอทำหน้าเศร้าบอก
“ไว้วันหลังเรามาด้วยกันอีกนะคะ พี่ติดงานจริงๆ”
“ก็ได้ค่ะ ดื่มแก้วนี้เสร็จเรากลับกันนะคะ มาค่ะกชเทไวน์ให้” กชกรรินไวน์ใส่
