Bad Love พิษรัก

บทที่ 1 เจอกันอีกครั้ง

ผับ Red Rose

“เฮ้ย! คืนนี้มาว่ะ” ชิเอลรีบลุกขึ้นอย่างไวเมื่อเห็นเหยื่ออันโอชะที่ตั้งตารออย่างใจเย็นเดินเข้ามา

“เอดส์แดกแล้วมั้ง” ไซรัสตะโกนตามไล่หลัง แต่คนที่ใจหวังไปตรงที่หญิงสาวก็หาได้ฟังเพราะเขามุ่งเป้าที่เธออย่างไม่คลาดสายตา

“เจอกันอีกแล้วนะครับคุณคนสวย” เสียงแพรวพราวเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์และถือวิสาสะเข้ามานั่งอย่างไม่ขออนุญาต

“ที่ตรงนี้มีคนนั่งแล้วเด็กน้อย ออกไปก่อนที่แฟนพี่จะมาดีกว่านะ”

“ชิ! พี่สาวผมว่าผมเด็ดกว่าแฟนพี่นะ” ถึงแม้จะโกรธที่อีกฝ่ายพูดไม่รักษาน้ำใจ แต่คนอย่างเขาก็ไม่ยอมแพ้เพราะอยากได้อะไรก็ต้องได้

“น้องค่ะอีก 2 ปี ค่อยมาว่ากันใหม่นะ เพราะพี่บอกแล้วไม่ชอบวัยละอ่อนเคี้ยวแล้วมันไม่อร่อย”

“หึ วัยละอ่อน เดี๋ยวได้โดนนกเขาเด็กคนนี้กระแทก” ความอดกลั้นเริ่มจะหมดอยากจับคนปากดีคนนี้เอาแอ่นเขากระแทกปากเธอดูสักทีสองเธอว่าจะละอ่อนตามที่เธอพูดไหม

“หึ นกเขารึนกนางแอ่นกันแน่” เธอพูดพร้อมกับแสยะยิ้มไปด้วยความสุขที่ได้ตอกกลับคนหลงตัวเองได้อย่างเจ็บแสบ

“โอเค 2 ปี เจอกันใหม่ และวันนั้นมาถึงผมอยากให้คุณทำใจไว้บ้างนะว่าจะโดนนกนางแอ่นคนนี้จับกิน โดนกินเมื่อไรอย่าอ้อนวอนให้ไว้ชีวิตล่ะ เพราะผมจะกินคุณไม่ให้เหลือกระดูกแม้แต่เศษเนื้อผมก็ไม่ให้เหลือสาวน้อยของผม โอ๊ะพี่สาว” เขาแสยะยิ้มให้ในเมื่อไม่ได้ก็ไม่เอา อย่าให้เจออีกทีก็แล้วกันจะตอกให้ยับจริงๆ

“ไอ้เด็กบ้านิ ออกไปจากโต๊ะฉันเลยนะ ไอ้เด็กเวร” เมื่อโดนคนด้านข้างพูดล้อเลียต่อมความโมโหเริ่มเดือดปุดๆ

“หึ!” ชิเอลหัวเราะลุกขึ้นยืนผิวปากเอามือล้วงกระเป๋าทำหน้าทองไม่รู้ร้อน ก่อนจะเดินจากมาเขาก็แสยะยิ้มให้กับหญิงสาวไปอีกหนึ่งทีและขยิบตาให้เป็นการคลาดโทษ "อีกสองปีเจอกันวันนั้นจะเป็นวันที่คุณนอนครางใต้ร่างผมพี่สาว"

“ไอเด็กบ้านิ” เธอก่นด่าไล่หลังเมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างเดินออกหายไปกับฝูงชนพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังในโสตประสาทของเธอ

“ผมมาช้าจนพี่ต้องว่าผมเป็นเด็กบ้าเลยเหรอครับพี่โรส” เด็กหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามานั่งใกล้และโอบเอวคอดกิ่วไว้ข้างกาย และส่งสายตาแพรวพราวมาให้

“พี่จะว่าเราได้ไงกันละจ๊ะ ก้องสุดหล่อของพี่หล่อน่ารักขนาดนี้ต่อให้รอนานกว่านี้พี่ก็ไม่ว่า” โรสเอียงคอพูดอย่างน่ารัก และเชยใบหน้าหล่อเข้ามาบดจูบ

“ผมว่าเรากลับกันเลยไหม ไปดื่มที่ห้องกันดีกว่านะครับ” ก้องพูดเอ่ยเสียงกระซิบและดึงมือเรียวให้ลุกขึ้นและโอบกอดร่างเล็กอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เมื่อมีสายตานับสิบคู่มองมาที่หญิงสาวข้างกายของตน และเขาก็ทำหน้าอย่างเหนือกว่าให้กับผู้ชายทุกคนที่แอบมองผู้หญิงของเขาอย่างผู้ชนะ เพราะมีแค่เขาที่ได้ครอบครอง

"หึ บอกไม่ชอบเด็ก แต่ไอ้เชี้ยนั้นดูอายุเท่ากูเลย ตอแหลสัสๆ" ชิเอลก่นด่าเมื่อเขากลับมานั่งที่แต่สายตาก็คงยังแอบมองไปที่หญิงสาวแล้วก็เห็นคนบอกไม่ชอบกินเด็กเคี้ยวแล้วไม่อร่อย แต่กลับควงเด็กขัดกับคำพูดจริงๆ แถมออเซาะจนน่าถีบให้ร่วงไปด้วยกันทั้งคู่

"มึงเป็นเชี่ยอะไร บ่นอะไรอยู่ได้คนเดียว" เวกัสหันมาถามเมื่อเห็นเพื่อนบ่นกระปอดกระแปดฟังไม่ได้ศัพท์เพราะเสียงดนตรีกลบ

"เบื่อคนตอแหล"

------------------------------

คือเขาจะไม่เอาแกไงชิเอล

เขาชอบเด็กแหละ แต่เขาแค่ไม่อยากกินแกเท่านั้นเอง

หมาน้อยของแม่คงเจ็บน่าดูที่มีผู้หญิงเทครั้งแรก

จะสงสารหรือขำดี



สปอยล์

“ไอ้เด็กบ้านี่!”

“หึ เด็กอีกแล้ว สนใจเอาเด็กคนนี้ไปเลี้ยงต้อยสักคนไหมล่ะครับคุณพี่สาว”