IYAN agad ang sagot ko sa kan’ya pero mas lalo lang sumama ang timpla ng mukha ko na’ng bigla s’yang umupo sa kama at sumandal pa sa head board ko! “Ano, hindi ka aalis d’yan? Lumabas ka na nga rito! Wala ka namang naitutulong, hindi ka special kaya hindi ka p’wedeng matulog sa k’warto ko!” singhal ko pa sa mahinang boses at baka magising ‘tong Kuya ko. Ngayon ko lang narealize na ang lakas pala ng boses ko kanina pa.
Pero wala yatang narinig ang Levai na ‘to dahil pumikit pa sabay pinatong ang dalawang binti n’ya sa kutson! “Hoy, hubarin mo ‘yang leather shoes mo! Madudumihan ang bed sheet ko! Bakit ang TIGAS ng ulo mo?!” mariing sigaw ko sa mahinang paraan.
“Don’t worry, my shoes are much neater than my face,” pagbibiro n’ya sabay pahabol pang humikab. ‘Wag mong sabihin na inaantok din
