“แน่นอนค่ะ”
“ถึงที่โน่นแล้วบอกพี่ด้วย พี่เป็นห่วง” เขายังย้ำประโยคเดิมๆ ถึงแม้พราวตะวันจะอายุสามสิบเข้าไปแล้ว แต่เช่นไรก็คือน้องน้อยในสายตาของเขาเช่นเดิม
“ได้ค่ะคุณพี่ชาย พี่เพลิงเองก็อย่าทำงานหนักนะคะ ดูแลตัวเองบ้าง น้องเป็นห่วง วันหลังต้องเคลียร์งานไปเที่ยวกับน้องบ้างนะคะ บางทีพี่เพลิงก็ทำงานหนักไป”
“ทำงานหนักตอนนี้ ต่อไปก็สบายไง แก่ๆ ทำไม่ไหวก็ให้น้องเลี้ยง”
“ทำงานหนักมากเดี๋ยวจะป่วยไม่สบายนะคะ มีเงินมากมายแต่ถ้าป่วยตายเสียก่อน แล้วจะหาเงินไปทำไม ทำงานหนักก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยค่ะ”
“ครับผม” เพลิงตะวันรับคำอย่างขึงขัง
พราวตะวันหัวเราะพี่ชาย สองพี่น้องคุยกันอีกครู่ก่อนจะวางสายด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มค่อยๆ หุบยิ้มเพราะปัญหาเรื่องพิมพ์ดาวกับน้องสาวยังไม่ได้เคลียร์...
การได้นอนหลับเต็มอิ่มทำให้พิมพ์ดาวตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มสดชื่น
เธอบิดขี้เกียจไปมา มองตัวเองที่อยู่บนเตียงกว้างพร้อมด้วยผ
