ความรักในความลับ : ความลับ
803 Words
Darara University (คณะวิศวกรรมศาสตร์)
อันนาเดินตามพอร์ชเข้ามาในตึกของคณะ ระหว่างทางก็มีคนมองเธอกับเขาอย่างสงสัยอยู่ตลอดจนเธออดเกรงไม่ได้
“พี่พอร์ชคะ”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้อันนาที่ยืนรอพอร์ชซื้อน้ำหันไปมอง หญิงสาวหน้าตาสะสวยหุ่นดีที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอตอนนี้กำลังถือกล่องบางอย่างไว้มือด้วย
[คงจะเอามาให้พอร์ชสินะ เสน่ห์แรงจริงๆ แต่ก็อย่างว่าแหละเพื่อนเธอหล่อนิ]
พอเห็นว่าคนถูกเรียกไม่ยอมหันมาสักทีเธอกระตุกแขนเสื้อเขาเพราะคิดว่าคงจะไม่ได้ยินเลยไม่หันกลับมามอง
“อะไรเหรออัน” พอร์ชหันกลับมาถามอันนาอย่างอ่อนโยน จนทำเอานักศึกษาหลายคนในตึกที่ได้ยินต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย
“มีคนเรียก” อันนากระซิบแล้วมองไปที่หญิงสาว
“อ่อ...น้องพริ้งมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“พอดีพริ้งทำคุกกี้ที่ชมรมเลยเอามาฝากค่ะ ตอนแรกพริ้งถามพี่มะปราง พี่เขาบอกว่าพี่พอร์ชไม่มีเรียนอาจจะไม่เข้าพริ้งเลยว่าจะเอาไปให้เพื่อน แต่ดีที่เจอพี่พอร์ชตรงนี้ก่อน” หญิงสาวอธิบายให้เขาฟังด้วยความเขินอายต้นเหตุเป็นเพราะตัวเธอชอบรุ่นพี่คนนี้มานานแล้ว พอรู้ว่าเขาไม่ได้ควงอยู่กับผู้หญิงคนเก่าแล้ว เธอเลยตั้งใจจะเข้ามาทำคะแนน
“ถ้าอย่างนั้นน้องพริ้งเอาไปให้เพื่อนก็ได้ครับ”
คำพูดของพอร์ชทำเอารอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าหญิงสาวค่อยๆ จางหายไป ทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับต้องถอนหายใจ
“พอร์ชรับไว้สิ น้องเขาอุตส่าห์ตั้งใจทำมาให้” อันนาพูดแทรกขึ้น พอร์ชมองคนที่บอกก่อนจะหยิบเอากล่องที่หญิงสาวยื่นให้มาไว้
“ขอบคุณนะ”
พอขอบคุณเสร็จเขาก็พาอันนาเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ก่อนจะเดินไปหากลุ่มเพื่อนสนิทของตัวเองที่นั่งอยู่ด้านหลังตึกคณะ
“คุณอันนาน่ารักจริงๆ”
มะปรางเพื่อนของพอร์ชเอ่ยชมอันนาแบบนี้ตั้งแต่เธอมาถึงยังไม่ยอมหยุดปาก จนคนที่ถูกชมต้องยิ้มแห้ง
“เรียกว่าอันเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“งั้นอันก็เรียกเราว่ามะปรางนะ”
“ส่วนเราชื่อณคุนนะ เรียกว่าคุนก็ได้เป็นเพื่อนสนิทของไอ้หน้านิ่งสุดหล่อคนนี้” ณคุนกอดคอพอร์ชไว้แน่น ส่วนพอร์ชที่ถูกกอดก็รีบดึงแขนออกจากคอตัวเอง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณ แต่อันอยากกระซิบว่าเมื่อก่อนพอร์ชก็ไม่ได้หล่อขนาดนี้หรอก” อันนายิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์เมื่อนึกถึงเรื่องสมัยเด็ก ทำเอาคนที่กำลังถูกนึกถึงได้แต่ถอนหายใจยาว
“เล่าเรื่องของพอร์ชให้ฟังหน่อยสิอัน” มะปรางดูสนใจเรื่องของพอร์ชเป็นพิเศษจนอันนารู้สึกได้ว่าเพื่อนสาวของเพื่อนสนิทคนนี้ไม่ได้คิดกับฝ่ายชายแค่สถานะเหมือนเพื่อนปกติ เซ่นต์ผู้หญิงมันแรงมากนะ
“ได้สิ....อุ๊บ อืออออ” ยังไม่ทันที่จะได้พูดมือใหญ่ก็ปิดปากเธอไว้ก่อน
“พอร์ชทำอะไรเนี่ย” มะปรางถามอย่างตกใจ อาจจะเป็นเพราะเธอไม่เคยเขาในมุมนี้ก็ได้
“ไอ้พอร์ชมึงมีความลับใช่ไหม แบบนี้กูยิ่งอยากรู้” ณคุนตาลุกวาว คนที่เพอร์เฟกต์แบบเพื่อนของเขาจะมีความลับแบบไหนกันนะ
“ไม่มีแต่กูจะพาอันกลับแล้ว ปรางพรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะ”
“อืออออ...อืออออ” อันนาตีมือให้พอร์ชแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมปล่อยจนลากเธอมาถึงรถ
“พอร์ชทำอะไรเนี่ยอันหายใจไม่ออกแล้ว”
หลังจากที่ถูกปล่อยเป็นอิสระคนที่เล็กก็เริ่มขู่เป็นแมว จนคนถูกขู่อดขำไม่ได้
“เรานั่นแหละจะทำอะไร นี่จะเอาความลับของพอร์ชไปเปิดเผยเหรอ”
“อ่ออออที่แท้ก็อายนี่เอง ดูท่าทางทุกคนยังไม่รู้สินะว่าพอร์ชเคยเป็นเจ้าหมูอ้วนคิก ๆ แบบนี้อันต้องแฉให้ได้...แต่ว่านะถ้ามีอาหารร้านอร่อยมาปิดปากอันก็อาจไม่หลุดบอกคนอื่นก็ได้”
“นี่คิดจะข่มขู่กันเหรอ” พอร์ชเอื้อมมือไปบีบจมูกเล็กเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว ตัวเล็กแค่นี้หัดเจ้าเล่ห์นักนะ
- Writer
