“ชนกับฉันแทนไหม”
พอร์ชลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหยุดยืนใกล้ๆ คนเมาที่ซบอยู่บนบ่าเพื่อน ร่างสูงโปร่งดูดีสมส่วนทำเอาคนที่มาขอชนแก้วไม่กล้าที่จะพูดต่อเพราะดูเหมือนเขาไม่มีอะไรสู้คนที่เพิ่งเข้ามาระหว่างบทสนทนาได้เลย เลยได้แต่เดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง
“อันกลับ” พอร์ชนั่งคุกเข่าตรงหน้าอันนาที่กำลังเมา
“ม่ายยอาวววอานนจากินต่อออ”
เสียงที่เหมือนคนเมาของอันนาเกือบทำให้ข้าวฟ่างเชื่อแล้ว ถ้าไม่รู้จักเพื่อนคนจริงๆ เธอคงได้คิดว่าเพื่อนเมาแน่แต่นี่เพราะเธอรู้จักไงถึงรู้ว่าอีกฝ่ายแค่แกล้งเมาเพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาดื่มหนักแค่ไหนก็ไม่เห็นยัยคนนี้จะเมาง่ายๆ
พรึบ!!จู่ๆ ร่างของอันนาก็ปลิวขึ้นจากโซฟาเพราะถูกพอร์ชอุ้มขึ้น ทำเอาทุกคนอึ้งไปหมดไม่เว้นแม้แต่คนที่แกล้งเมา เธอไม่คิดว่าพอร์ชจะทำถึงขนาดนี้ตอนแรกแค่คิดว่าเขาจะลากเธอกลับแค่นั้นเอง
“ทุกคนฉันกลับก่อนนะ ฉันว่าอันเมามากแล้ว”
“แต่พอร์ชงานมันเพิ่งเริ่มเองนะ” ม
