Susmayan telefonla gözlerimi araladım. Kaç dakikadır susmadan çalıyordu. Hayır yani cevapta vermiyordu peki bu ısrar neden?
Sinirle kendi kendime homurdanarak belime sarılan kolu zar zor üzerimden çekerek yatağın içinde susmayan telefonu aradım, aradım, aradım en sonunda Zamir'in başını koyduğu yastığın altından bulup çıkardım.
Bu ısrarının önemli bir sebebi yoksa o kişinin burnundan getirecektim. Beni uykumdan mahrum etmişti.
Arayan numaraya baktım.
İsim falan yoktu, Zamir'in telefonunda kayıtlı bir numara da değildi.
Oflayarak susmayan telefonu açarak kulağıma götürdüm. Ben konuşmadan karşı taraftan gelen tiz kadın sesiyle kaşlarım oldukça çatıldı.
"Zamir, seninle çok önemli bir konuda konuşmamız gerekiyor. Acilen buluşmamız lazım." dedi. Bak sen bak, acil bir konu ha Rana han
